Nu is iedereen arm en ongelukkig en speelt RKC nog steeds als RKC
Op zaterdag mocht ik enkele mensen mijn geboorteplaats Emmen laten zien. We zagen leegstand, fabrieken die gingen sluiten, en een paar opmerkelijk grote bouwprojecten - een megatheater, een giga-dieren- en belevingspark en een nieuw winkelcentrum, waar het oude nog voldoende ruimte bood. Ook had de platste gemeente van het land, wier enige kracht de ruimte is, onder de rondweg een tunnel gebouwd.
Toen ik 's middags huiswaarts reed, had ik niet het gevoel dat alles goed zou komen. Bouwen tegen de krimp leek een bedenkelijke strategie, een omgekeerde tactiek van de verschroeide aarde. Tegenslag en Emmen voelden als een vertrouwde combinatie, maar hier werd de tegenslag uitgesteld en vooruitgeschoven, steeds verder, waar die ook steeds groter en veelomvattender werd.
De avond ervoor had Emmen tegen RKC gespeeld. Wat Emmen zichzelf aandoet, heeft RKC zich de afgelopen decennia aangedaan - De Correspondent heeft de hele werdegang dit weekeinde gedetailleerd beschreven. Men wilde RKC op de kaart zetten, en Waalwijk erbij. Men investeerde in de club, kocht het stadion, verlaagde de huur van het stadion en vulde de begroting aan, telkens als de werkelijkheid de verwachtingen had ingehaald. Nu is iedereen arm en ongelukkig, speelt RKC nog steeds als RKC en weet nog altijd niemand waar Waalwijk ligt. Of waarom.
Wat is er zo onverdraaglijk aan om RKC of Emmen te zijn? Er wordt veel gesproken over het belang van jezelf zijn, blijven of worden. Ik weet niet of ik het altijd met alles uit de bijgeleverde redeneringen eens kan zijn, maar erger dan iets worden dat je niet bent, of de poging daartoe ondernemen, kan jezelf zijn toch niet zijn.
Een plaats bepaalt de identiteit van zijn bewoners, maar andersom gaat de vlieger ook op - bestuurders leggen gemeenten en clubs een wezensvreemde identiteit op; een streven waar de mislukking al is ingeboren. Aan het einde van de rit ben je niemand meer, niets. Zo zet je jezelf op de kaart, duwen is het meer, met vereende krachten, voor eeuwig onveranderlijk in je eigen nietigheid.
Het grote geld corrumpeert de sport, maar met een kleine beurs gaat het dus ook. Tegelijkertijd taant de belangstelling voor het spel - de grootste liefhebbers hoor je al over voetbal praten als 'behang'. Engelse varianten van RKC en Emmen krijgen straks 100 miljoen euro per jaar van de tv. Misschien kijken we over een tijdje met het bord op schoot naar Burnsley, maar misschien ook niet en kunnen we tijdens het WK in Qatar het hoogtepunt van de corruptie en het dieptepunt van de belangstelling tegelijk vieren.
RTV Drenthe zond 's avonds een samenvatting uit van RKC - Emmen. De wedstrijd werd onder mistige omstandigheden afgewerkt, het spel hield niet over, al keek je met een welwillend oog. Het werd 1-1, en dat was goed. Een betere uitslag was bijna niet denkbaar, of je moest beide clubs nul punten kunnen geven. Of puntenaftrek, nog beter, maar helaas is voetbal geen jurysport.
undefined
