Nooit onveilig gevoeld op straat

Dan gaat het inderdaad vaak zo werken als Alex Geradts schrijft (Forum, 28 april), dat we elkaar gaan geloven en allerlei uitspraken van elkaar overnemen als: 'Je kunt niet meer veilig over straat, iedereen denkt alleen maar aan zichzelf.' De dagelijkse werkelijkheid is gelukkig inderdaad vaak anders en dat hangt volgens mij ook gedeeltelijk samen met je eigen instelling, hoe je zelf naar die werkelijkheid kijkt.

Ik heb me nog nooit onveilig gevoeld op straat, terwijl ik me toch vaak in door velen als risicogebieden ervaren delen van grote steden bevind, diep in de nacht als vrouw alleen door Rotterdam, Amsterdam of Utrecht lopend. Dan let ik wel wat extra op om in de buurt van andere mensen te blijven, maar dat vind ik niet echt een beperking. Ook in Hoog Catharijne, waar 's nachts aardig wat junks te vinden zijn, voel ik me niet vervelend. Die junks zijn toch vaak te stoned om uit hun ogen te kijken, die vragen hooguit om een gulden. Agressief heb ik ze nog nooit meegemaakt.

Ook mijn 82-jarige moeder voelde zich, toen ze nog leefde, gelukkig nooit onveilig. Zij liet zich er nooit van weerhouden om, als dat moest, voor haar geliefde kaartavondjes, diep in de nacht door een niet als prettig bekend staande buurt te lopen (het oude westen, Delfshaven in Rotterdam). Zij had ter bescherming wél altijd een fluitje in haar zak, waar ze op zou kunnen blazen om hulp in te roepen. Bij mijn weten heeft ze dat één keer gebruikt.

Verder heb ik een keer meegemaakt dat ik mijn tas met mijn portemonnee, waar aardig wat geld in zat, aan mijn fietsstuur liet hangen. Een kwartier later werd er aangebeld en vroeg een (Marokkaanse) man of dat misschien mijn tas was. Hiermee dus gelijk twee eventuele vooroordelen ontkrachtend. Noch is iedereen e goïstisch en houdt gewoon wat hij vindt, noch zijn Marokkanen oneerlijk!

Als je jezelf in de spiraal van 'angst, slachtoffer voelen' vastzet, wordt het leven steeds minder leefbaar en meer bedreigend, wat een negatief effect op je instelling heeft. Daardoor word je steeds zwartgalliger en pessimistischer en daardoor minder aangenaam voor anderen. Ik kies liever voor een positieve, optimistische, volgens sommigen misschien wat naïeve opstelling. Daardoor kan ik echter meer genieten en hoef ik me geen pleziertjes te ontzeggen uit angst of aangepraat onveiligheidsgevoel!