Nooit meer naveltruitjes

Morgen word ik 18. Voortaan mag ik naar het casino, de nachtclub en de coffeeshop. Ik kan rijles nemen en whisky kopen. Stem ik GroenLinks of PvdA? Wil ik donor worden? Maar er zijn ook nadelen. Daarnet las ik in een tijdschrift: 'Naveltruitjes boven de 18, dat kan echt niet meer.' Gelukkig is het bijna winter.

Vroeger was ik een week lang jarig. Ik had twee dagen nodig voor mijn verlanglijstje, en één middag maakte ik samen met mijn moeder traktaties voor op school. Op de verjaardag zelf klom ik ' s ochtends bij mijn ouders in bed om cadeautjes uit te pakken. In het weekend kwam er familie en gaf ik mijn partijtje.

Nu is mijn moeder een cake aan het bakken terwijl ik mijn tentamen leer. Zeshonderd pagina's over gletsjers, vulkanen en tsoenami's. Ik heb niet eens tijd om me op m'n verjaardag te verheugen!

Op de basisschool liep je als jarige de hele dag rond met een magisch feestgevoel. Op de middelbare school merkte je dat je verjaardag ook gewoon een dag is met huiswerk en liefdesproblemen.Toen ik 16 werd, gaf ik een feest dat eindigde in een drama. Een vriendin zoende met de jongen op wie ik verliefd was. Niet alleen mijn verjaardagsgevoel was verdwenen, maar ook mijn roze wolk.

Morgenavond geef ik weer een feest. Zullen mijn nieuwe en oude vrienden elkaar leuk vinden?

Drie vriendinnen komen niet. Anna studeert in Parijs, Pauline helpt weeskinderen op Sicilië en Anne doet een highschool-jaar in Canada.

Veel van mijn medestudenten zijn 19 of 20. Ze hebben eerst een jaar gereisd en wonen al op kamers. Op hun verjaardag worden ze niet gewekt door zingende ouders en ontbijt op bed. Wel lekker rustig natuurlijk, maar ook jammer. Vooral wanneer je net geen vriendin of vriendje in de buurt hebt om die taak over te nemen.

Hoe vaak zal ik mijn verjaardag nog thuis vieren? Morgenochtend kruip ik weer gezellig bij mijn ouders in bed. Even afscheid nemen van mijn kindertijd.