Nog meer Leeuwen in Venetië

Het gaat dit jaar Leeuwen regenen in Venetië. Alberto Barbera heeft in zijn derde jaar als directeur van de Mostra Internazionale d'arte cinematografica aan de gebruikelijke competitie een extra strijdperk toegevoegd. De winnaar van de 'gewone' competitie (een selectie van het beste dat er aan nieuwe artistieke kwaliteitsfilms voorhanden is) krijgt naar traditie de Gouden Leeuw. Dat beslist een jury waarvan de Italiaanse filmgod Nanni Moretti de voorzitter is.

Daarenboven bepaalt een jury van critici onder leiding van de Japanner Shiguehiko Hasumi welke film de beste is in de competitie Cinema presente, met films die representatief zijn voor trends en nieuwe ontwikkelingen. De in deze competitie winnende regisseur krijgt de Leeuw van het Jaar, en 100 duizend dollar. Nog weer een andere jury, met onder meer de regisseurs Cédric Kahn en Jafa Panahi, kent de Leeuw van de Toekomst toe aan een debuterende regisseur, die ook al 100 duizend dollar krijgt en bovendien nog 20 duizend meter filmmateriaal van Kodak. En dan krijgt de Franse veteraan Eric Rohmer (1920) de Gouden Leeuw voor zijn hele carrière. Rohmers nieuwste film L'anglaise et le Duc wordt buiten de competitie vertoond.

Dat is andere koek dan de voorganger van Barbera, Felice Laudadio, drie jaar geleden nog wilde. Vlak voordat deze zijn doodsvonnis tekende door na een ruzie met Biennale-president Paolo Baratta te roepen: 'Hij eruit of ik eruit', had Laudadio een plan ingediend om de structuur van het festival te hervormen. Pikant onderdeel van dit plan was nu juist de afschaffing van alle prijzen, behalve een publieksprijs. 'Een wedstrijd tussen films is dom en arrogant', aldus Laudidio, die natuurlijk ook wel wist dat dit een onmogelijk idee was. Venetië zónder Leeuwen bestaat niet.

Toch is ook Alberto Barbera het helemaal niet oneens met de filosofie achter Laudadio's plan. Maar juist ter bevordering van een soort democratrisering redeneert hij andersom: hij trekt de prijzen voor debutanten en meer experimentele filmers op tot het niveau van óók een Leeuw.

Dat betekent wel minstens veertig films in competitie, afgezien nog van de 21 films buiten competitie, met daarbij nieuwe films van onder meer Milcho Manchevski (waarmee het festival opent), Woody Allen, John Carpenter, Youseff Chaine, Manoel de Oliveira, David Mamet en Steven Spielberg (A.I.).

In de 'hoofd'-competitie twee Amerikaanse films, Bully van Larry Clark en Waking Life van Richard Linklater, vier Aziatische producties en de rest Europees. Namen die er op papier uitspringen: Philippe Garrel, Amos Gitai, Ken Loach, Goran Paskaljevic, Lucian Pintilie, Kim Ki-Duk en Walter Salles, vooral voor bezoekers van filmhuizen bekend. In de Cinema del Presente-competitie onder meer Werner Herzog, Sergei Bodrov jr, Teresa Villaverde en Marion Vernoux. En bij de documentaires, ook weer een apart programma, onder meer films van Pedro Costa, Amos Gitay, Spike Lee en Fredrick Wiseman.

En o ja, het kan geen al te grote verbazing wekken dat in de 58ste editie van dit festival, dat pretendeert een 'tentoonstelling van de filmkunst' te zijn, de Nederlandse film geheel ontbreekt.