Niet op Cuba, maar op Pinkpop waren The Stones magisch

Nu het stof is neergedaald, is het tijd om terug te blikken op het optreden op Goede Vrijdag van The Rolling Stones in Havana. Een 'historische gebeurtenis': wanneer alleen al de aankomst van Mick Jagger en de zijnen wereldwijd journaalnieuws is, doe je als bejaardenbandje toch iets goed.

De oudjes weten ook de verslaggevers nog altijd danig het hoofd op hol te brengen. Het was een gratis concert, maar de reis naar Cuba was mij te duur. Vandaar dat deze ongeneeslijke adept was aangewezen op de vrije media om de 'magische avond' in de dictatuur toch bij te wonen, al was het maar uit geriatrische interesse.

Dat viel niet mee. De avond was kennelijk zo magisch dat de simpele vraag met z'n hoevelen we eigenlijk op dat veld stonden, vaag bleef. De NOS-site sprak herhaaldelijk van 'tienduizenden Cubaanse en buitenlandse fans'. In andere berichten hield de omroep het ineens op 'enkele honderdduizenden'. Kranten meldden een exacter getal: 400 duizend. Dinsdag werd dat 'ruim een half miljoen'. Op hun website houden The Rolling Stones het gemakshalve op 1,2 miljoen, 'waarschijnlijk hun grootste publiek ooit'. RTL Boulevard maakte er 1,3 miljoen van.

Iedereen was nog steeds 2000 Light Years Fom Home.

Marjolein van de Water, correspondent voor de Volkskrant, was erbij. Ze observeerde in deze krant: 'Hier in Cuba spelen ze voor een relatief maagdelijk publiek. Hits als Angie en Paint It Black doen wel een belletje rinkelen, maar vrijwel niemand kent de teksten. Er wordt wat met de heupen gewiegd, een stelletje danst salsa op Out of Control.'

Dinsdagavond zat Johan Derksen aan tafel in Pauw. Ook hij was erbij in Havana, naast zijn vriend en zakenpartner Gregory Elias, die het hele feest had bedacht en betaald. Derksen had iets heel anders gezien: volgens hem blèrde de meute elke Stonessong mee. Maar mogelijk was hij verdoofd door het lawaai: hij stond bij de tent van de geluidsman.

Volgens Derksen was Mick Jagger in topvorm, de twee gitaristen waren 'prima, zolang ze niet omvallen', alleen de drummer 'kan echt niet meer'.

Vreemd. Op YouTube zijn beelden te zien van het concert. Meer dan de eerste twee nummers (Jumpin' Jack Flash en It's Only Rock 'n Roll) mocht kennelijk niet worden gefilmd van de dictatuur van het Stonesregime. Misschien dat de mannen pas na een half uur in vorm waren, maar ik zag een houterige Jagger en een band die op de automatische piloot stond, met nummers die ze al jaren opvoeren.

Omdat in het vrije westen de vrije nieuwsgaring niet te stoppen valt, is vrijwel het hele optreden van de Stones op Pinkpop in 2014 terug te vinden op YouTube. Gefilmd in soms prima kwaliteit telefoons en gopro-camera's, keurig aaneen gemonteerd tot een waarheidsgetrouwe reconstructie.

Pinkpop was misschien minder historisch, maar de Stones speelden er veel beter. Daar was ik bij. Het was een magische avond.