'Niemand hoorde Faisal schreeuwen, we waren te druk met een film, onze hypotheek en vuurwerkbommen'

Syrië is geen land. Voor mij niet meer. Syrië is een jongetje. Een jongetje dat op straat ligt. Zijn broek op zijn knieën. Zijn keel is doorgesneden. Zijn bruine haren glanzen.

Wil je hem zien? Durf je dat? Okay, ik laat hem je zien. Hij ligt vlakbij in het gele stof. Midden op straat, maar negen letters van ons vandaan.

k i d s ( spatie) s y r i a, tik maar in op Google en klik op afbeeldingen.

Daar ligt hij op zijn buik, in zijn gestreepte shirt. Bloed uit zijn hals. Zijn hoofd in een knik.

Wat moet je bang zijn geweest. Je lieve moeder was al doodgemaakt. En je vader ook. Anders hadden ze je wel in hun armen genomen en je van de vieze straat gehaald. Uit het stof. Je wonden schoongemaakt. Je starende ogen dichtgedaan. Dan hadden ze door je haren gestreeld. En om je gehuild.

Je bent nu dood. Maar je hebt lang genoeg geleefd om te zien hoe je moeder en je zusje werden verkracht. De hele dag. Door een groep stinkende ongeschoren mannen die lachend de deur in trapten, terwijl je aan het spelen was.

Je moeder werd uitgekleed. Je vader huilde. De handen van je kleine zusje werden vastgebonden met het snoer van een telefoonoplader. Het deed haar pijn. De rest begreep je niet. Je deed je ogen dicht. Je kon hun eer niet redden. Je hoorde de knallen. En toen, toen kwamen ze naar jou.

Faisal, zal ik je Faisal noemen? Dat is een mooie naam. Je bent net zo oud als mijn zoontje. Je staat gebrand op de binnenkant van mijn ogen. Maar wat koop jij daar voor?

Mijn gedachten aan jou komen te laat. Ik hoorde je kreten van angst niet. Er was geen mens in Nederland die ze hoorden. Wie googelt er nou op dode kinderen in Homs?

We hadden het te druk met een film over je profeet, onze hypotheek en vuurwerkbommen. Dat zijn knallen, maar dan zonder scherven en afgeslagen ledematen.

Lieve Faisal, Syrië is gecompliceerd. Onze minister zegt het zelf. En die kan het weten. Syrië, daar kun je je beter niet mee bemoeien. Anders wordt het erger. Nog erger?

Faisal. Ik heb niks voor je gedaan. Helemaal niks. En dat spijt me zo verschikkelijk.

_{Jan Bennink is columnist voor Volkskrant.nl}

undefined