Nico Dijkshoorn

Niet meer bij te houden, het Moderne Leven. Ik ben net vertrouwd geraakt met swaffelen en nu zijn ze alweer aan het milken. Swaffelen, daar was ik behoorlijk enthousiast over. Met je voorhuid langs een monument strijken, dat gaf mij een goed gevoel. Dat ik iets terug kon doen, voor hen die vielen.

Het aardige van swaffelen vond ik de anonimiteit. Een kerk bezoeken en dan stiekem met mijn lid over de voet van Jezus wrijven, daar deed ik niemand kwaad mee. Ik was een vrijetijdsswaffelaar. Andere mensen rijden op zondag naar een bos, parkeren de auto en hollen daarna gillend om een groep wilde zwijnen. Ik stond dan ergens in Petten een hekje te swaffelen. Ieder zijn meug.

Maar nu is het opeens milken wat de klok slaat. Even uitleggen: koop een pak melk, loop de winkel uit en giet alles over je hoofd. Laat dit filmen en zet het op internet. In Engeland is dit een rage, maar in Engeland houden ze ook van Cliff Richard en doen ze heel enthousiast over invalide sporters, dus dat zegt niets.

Op de een of andere manier voel ik aan alles dat ik geen milker ben. Het lijkt me zo'n verdrietige vertoning. Je vriend uitleggen hoe de camera werkt, melk kopen, midden in een winkelstraat alles over je hoofd gieten en dan... Ja, wat dan?

Naar huis denk ik. Zwijgend in de tram met een natte broek. En dan maar afwachten, als je het op YouTube hebt gezet, of de mensen het een mooie milking vinden.

Het waren toch al verwarrende weken, met overal de IDFA. Opeens keek ik, of ik wilde of niet, met de blik van een documentairemaker. Om gek van te worden. Ik stond eergisteren nog twee uur lang te loeren naar een man met een rare baard. Hij voerde stukjes brood aan een zieke duif.

Zat daar geen documentaire in? Dat ik dat hele proces filmde en dat die man helemaal geen liefde meer voelde en al zijn gevoel in die duif stopte. En dan maar hopen dat de duif doodging. Hand vertwijfeld in baard, beeld op zwart en nog een keer de titel in beeld: Pigeon Love.

Zo zit dat met mij. Ik wil niet milken en bereid een documentaire voor over een zieke duif. Uiteindelijk hoop ik dat de mensen dan zeggen: 'Dank je, Nico. Die duif, dat ben ik.'

Op een of andere manier voel ik aan alles dat ik geen milker ben

undefined