Nandrolon

Nandrolon is namelijk een al tientallen jaren bekende spierversterker die nog altijd wordt ingespoten door body-builders en andere spierklompen. Met name Deca-Durabolin van het Nederlandse bedrijf Organon is populair, omdat het preparaat minder bijwerkingen heeft op de prostaat, het hart en de beharing (www.mesomorphosis.com).

Vergeleken bij Hunter zijn Edgar Davids en Frank de Boer - beiden onder de 10 nanogram - maar kleine jongens. De reactie van de buitenwacht is dan ook een stuk milder.

De affaire geeft echter wel te denken over de adviseurs in deze miljoenenbranche. De KNVB bijvoorbeeld gaat nu, als het kalf al nagenoeg verdronken is, onderzoek laten doen naar de speciale voeding die de teamarts aan Oranje voorschrijft (www.knvb.nl).

Vanaf 1999 klinken er al waarschuwingen op te passen voor voedingssupplementen, met name uit de VS. Vorig jaar bewezen Duitse onderzoekers van het Instituut voor Biochemie van de Duitse Sportuniversiteit Keulen in het Deutsche Zeitschrift für Sportmedizin (www.zeitschrift-sportmedizin.de) dat in sommige voedingssupplementen zogeheten prohormonen aanwezig zijn die in het lichaam in nandrolon worden omgezet.

Inmidddels heeft dezelfde onderzoeksgroep 153 voedingssupplementen onderzocht die officieel geen hormonale bestanddelen bevatten. Achttien daarvan, onder meer met creatine, carnitine, zink, glutamine, vitamines en guarana, bleken wel degelijk besmet met prohormonen. (www.dshs-koeln.de/biochemie).

Wat bij de dopingcontrole feitelijk wordt gemeten, is overigens niet de concentratie nandrolon in de urine. De dopinglaboratoria meten het gehalte aan norandrosteron (www.dopingnews.de) als meest gangbare afbraakproduct van een heel complex aan anabole steroïden, die gezamelijk als 'nandrolon' door het leven gaan.

De norm die de IOC stelt - maximaal 2 nanogram bij mannen en 5 nanogram bij vrouwen - is niet onomstreden. De wereldvoetbalbond Fifa probeerde vorig jaar in de aanloop naar Sydney twijfel te zaaien. Uit een onderzoek onder Zwitserse voetballers zou blijken dat die na inspanning van nature te hoge nandrolonwaarden zouden kunnen hebben.

Een onderzoek dat aldus de Sydney Morning Herald (www.smh.com.au) door het IOC en de atletiekunie IAAF met de grond gelijk werd gemaakt. Er zijn echter ook serieuze twijfels. Bijvoorbeeld over het geringe aantal proefpersonen (geen atleten) dat aan de basis heeft gestaan van de bepaling van de norm (www.news.bbc.co.uk).

Het Nederlands Centrum voor Dopingvraagstukken wijst nog op een andere ongewisse factor in de nandrolon-discussie: het eten van vlees van ongecastreerde manne;tjesvarkens of paarden (www.necedo.nl) zou de concentratie nandrolon kunnen opjagen. Daar zouden volgens Dopingnews (www.dopingnews.de) nog heel jonge kalveren of koeien net na de bevalling bij gevoegd kunnen worden. Ook de spuitplekken op met hormonen behandeld vleesvee kunnen gevaarlijk zijn voor atleten.

Voorlopig kunnen dergelijk overwegingen de doping-bobo's niet vermurmen. Volgens de World Anti-Doping Agency (www.wada-ama.org) is de sporter hoe dan ook zelf verantwoordelijk voor zijn eigen lijf. Of, om met Davids te spreken, zijn eigen 'tempel'.