Na onthullingen over Lucebert kreeg ook diens poëzie een andere kleur

Nee, het diepe zwart is geen toeval. De jongste herdruk van Luceberts Verzamelde gedichten, oorspronkelijk verschenen in 2002, zou volgens plan begin vorige maand verschijnen, ongeveer tegelijk met Wim Hazeus biografie van de dichter. Maar toen de biograaf de uitgever liet weten dat hij op onthutsende feiten over de nazisympathieën van de jonge dichter was gestuit, besefte Bezige Bij-redacteur Suzanne Holtzer dat het blauwe omslag van de laatste herdruk uit 2004 niet meer kon volstaan.

Holtzer dacht aan zwart ('het is ook een zwarte bladzijde in Luceberts leven') en onder embargo legde ze die suggestie eind vorig jaar voor aan Tessa van der Waals, de ontwerper van de basisvorm uit 2002. 'Toen zat ik in het complot', zegt Van der Waals. Zij moest een vorm zien te vinden die recht zou doen aan de onvoorziene lading die de Verzamelde gedichten hadden gekregen.

De uitkomst is grimmig en beladen met betekenis (de associatie met Blut und Boden is niet ver weg), maar ook domweg mooi: een door en door zwart omslag, van extra zwaar, speciaal gecoat papier ('het moet ook een boek van 900 pagina's dragen'), met een rondom van kleur verzadigd boekblok. 'Bronskleurig rood op snee, in dezelfde kleur als de auteursnaam en een beetje poederig, besproeid met metallic inkt. Als je door de pagina's bladert heb je na afloop wat rood bronsslijpsel aan je handen.'

Het gewenste materiaal vond Van der Waals bij een papierspecialist in Gmund am Tegernsee, bij München. 'Duits papier dus, heftig, met sprekende namen als Nuclear Acid en Electric Blood. Het zwart heet Go To Hell Black.'