'Na afgang bij WK bleef ik met de frustraties zitten'

Met twee benen in het Caraïbische zeewater is Parijs een eind weg voor Henk Grol. En dat is precies wat de judoka had bedoeld met zijn inderhaast ingeplande vakantie.

Het WK in de Franse hoofdstad draaide voor Grol uit op een afgang. Hij doet er twee weken later niet moeilijk over. Natuurlijk, de partij tegen de Georgiër Zhorzholiani had evengoed de andere kant op kunnen vallen. 'Maar ik had de best denkbare voorbereiding. Alles klopte vooraf. Dus had ik minstens een medaille moeten winnen. Het liefst natuurlijk die van de beste kleur.'

In plaats van een ereronde wachtte Grol in de Parijse wijk Bercy een harde confrontatie met bondscoach Arens, maar vooral met zichzelf. Grol wilde zo snel mogelijk naar huis. Daar aangekomen, vierde hij zijn frustraties bot op de halters en gewichten in de sportschool. Veel bereikte hij er niet mee.

Grol hoopte de pijn van zijn WK-uitschakeling van zich af te kunnen sporten. 'Het is de grootste nederlaag uit mijn leven geweest, ook nog in mijn slechtste jaar als judoka. Dus ben ik vol gas gaan trainen, een week lang. Maar ik sloeg door. Ik sliep niet goed meer en verzorgde m'n lichaam niet zoals het moest.'

Frustratie is geen beste raadgever, zo bleek. Grol wilde zijn WK het liefst meteen uit zijn geheugen wissen. Hij probeerde het op alle mogelijke manieren. Gelukt is het niet. 'Je moet niet met frustratie blijven zitten. Maar dat doe ik dan toch.'

Alle signalen wezen erop dat het tijd was voor verandering. Grol herkende de waarschuwing. Een sporter die zichzelf niet spaart heeft de neiging om zijn lichaam na een nederlaag dubbel te straffen. Maar dat stadium was Grol al gepasseerd en beter is hij zich er niet door gaan voelen. 'Dieper dan dit kan ik voorlopig niet zakken', zegt hij zelfs.

Nadat hij bij het EK in april tot zijn schrik en verbazing op zijn rug werd gelegd, pakte hij zijn spullen en vertrok hij spoorslags naar Noorwegen. Met een hengel en wat aas was het toernooi in Istanbul gauw vergeten. Grol keerde met een fris hoofd terug in Nederland. Kort erna revancheerde hij zich door een belangrijk toernooi in Azerbeidzjan op zijn naam te brengen.

De gedachte van een weekje vissen kwam deze keer niet bij hem op. Al was het maar omdat zijn vriendin volgens hem ook recht heeft op goed weer en een paar weken vakantie. 'Ik ben de afgelopen tijd niet zo gezellig voor haar geweest. Meestal is het andersom, maar nu was ik na het WK nóg minder te genieten dan ervoor.'

De bestemming was gauw gekozen. De connectie met Aruba dateert al van een tijd geleden. Grol is bevriend geraakt met een paar judoka's van het eiland. Als ze in Nederland zijn, spreekt hij zijn contacten aan zodat ze op niveau kunnen trainen. Andersom krijgt hij op Aruba plekjes en dingen te doen en te zien die voor anderen verborgen blijven. In ruil daarvoor geeft hij soms een clinic aan de judojeugd.

Het bodyboarden was alvast een aanrader, zegt Grol. De resterende anderhalve week staan nog op het programma: snorkelen, vissen, en uit eten gaan. 'Niks moet, alles mag', zegt hij. Al is dat betrekkelijk. Want om in conditie te blijven, blijven zijn hardloopschoenen geen dag onberoerd en kennen de bezoekers van de lokale sportschool, een 'hardcore gym met veel ijzer en roest', hem stuk voor stuk.

'Mijn kop leegmaken', dat is wat Grol met zijn spontaan bedachte vakantie hoopt te bereiken. Het lijkt voorlopig te lukken. Hoe kan het ook anders, in het weldadige water van de Caraïben.

undefined