Munsterman schuift anderen schuld van chaos bij FC Twente in de schoenen

In de categorie 'nieuws' wonnen drie journalisten van de Twentsche Courant Tubantia een jaar geleden een Tegel, een voorname journalistieke prijs. Gerben Kuitert, Leon ten Voorde en Fardau Wagenaar werden geëerd vanwege hun stukken over FC Twente, de club die in 2010 kampioen van Nederland werd en daarna in rap tempo door de voorzitter naar de afgrond werd geleid.

Die voorzitter was Joop Munsterman. Deze week kwam een boek uit dat hij door ondernemer/schrijver Frank Krake over zijn voorzitterschap van FC Twente liet schrijven. Het heet Rood Bloed, een titel met een doorzichtige bijbedoeling. Rood is de kleur van FC Twente.

In tv-optredens schetste Munsterman deze week van zichzelf hetzelfde beeld als in het boek; dat van een goudeerlijke man met alleen maar goede bedoelingen die, helaas helaas, hier en daar een beoordelingsfoutje had gemaakt.

Het kan de beste overkomen, moesten we maar denken, aldus de man met het rode bloed die zijn geliefde club in levensgevaar bracht en opzadelde met een schuld van 90 miljoen euro plus een bestuurlijke chaos.

Het verhaal van Munsterman is het klassieke verhaal van de hoogmoedige voetbalkeizer die ten val komt; van de man die een club in een ijzeren greep neemt, aanvankelijk met succes, maar snel wordt bevangen door een grootheidswaanzin die door niemand in zijn omgeving kan worden getemperd. Karel Aalbers (Vitesse) en Dirk Scheringa (AZ) gingen hem voor.

Na het winnen van de Tegel werd Fardau Wagenaar geïnterviewd door het vakblad Villamedia. In het stuk schetste ze een andere versie van Joop Munsterman dan in het boek. Wat het werk voor haar en haar twee collega's extra bemoeilijkte, was dat Munsterman behalve voorzitter van FC Twente directeur was van Wegener, de eigenaar van de krant.

Een vervelende man, noemt ze hem. Uitgebreid vertelt ze over de intimidatiepogingen van Munsterman. Haar collega Kuitert dreigde hij met ontslag. Munsterman verweet de verslaggevers dat ze niet met FC Twente waren meegegroeid.

Wagenaar: 'Soms had ik het gevoel dat er een ketting om mijn nek lag die steeds strakker werd aangetrokken.' Rare omgangsvormen verziekten de club. 'Die tent was zo vergiftigd.' Maar daarover geen woord, in Rood Bloed. De onthullingen in de Twentsche Courant Tubantia komen niet aan de orde. Slechts eenmaal wordt de krant genoemd, zijdelings.

Voor het verschijnen werd het boek in een pdf al massaal op internet gedeeld. Wie het positief wil zien, concludeerde dat Munsterman zijn versie van de gebeurtenissen heeft verteld. Voor wie niet op zijn achterhoofd is gevallen, doemt een man op die quasi ruimhartig zijn fouten toegeeft, maar ondertussen anderen de schuld van de financiële en bestuurlijke chaos in de schoenen schuift.

Munsterman is de man die een (verboden) bijlage van een overeenkomst met een investeringsfonds (Doyen Sports) ondertekent, en jaren later suggereert dat de handtekening is vervalst of, nou ja, hij weet het allemaal niet meer zo goed. Personeel van FC Twente verklaarde overigens tegenover de KNVB dat de handtekening echt is.

De Twentsche Courant Tubantia vroeg (oud-)bestuurders van FC Twente om een reactie op het boek van Munsterman. De krant noteerde dodelijke uitspraken als 'Ik neem aan dat niemand hem nog gelooft', 'Het laatste hoofdstuk, de periode vanaf 2011, had hij af moeten doen met twee woorden: mea culpa' en 'De anderen zullen het wel weer gedaan hebben.'

In Rood Bloed ontkent Joop Munsterman dat hij megalomaan is. Een narcist is hij evenmin. In Enschede zijn de bloedsporen tot op de dag van vandaag zichtbaar.

_{Paul Onkenhout is redacteur van de Volkskrant.}

_{Reageren? p.onkenhout@volkskrant.nl}