Motörhead brengt zes jaar na overlijden ‘Lemmy’ album met grootste hits uit

Wees niet verbaasd als de komende tijd mannen in het straatbeeld verschijnen met een dikke snor over bovenlip en wangen, die overgaat in woeste wangbeharing en bakkebaarden of, ook goed, helemaal rondloopt, tot de uiteinden elkaar raken onder de kin. Let op: onderlip en kin moeten onbehaard blijven, zodat de snor-baardcombinatie een (liefst vaalbleke) kinnebak omlijst.

Een Lemmy-snor dus, als ode aan Ian ‘Lemmy’ Kilmister, brullend boegbeeld van de legendarische Britse hardrockband Motörhead (1975-2015). Hij overleed op 28 december 2015, vier dagen na zijn 70ste verjaardag, aan de gevolgen van prostaatkanker, al begon zijn levensstijl hem ook in de jaren daarvoor al op te breken.

Lemmy had een van de beroemdste rocksnorren ooit. De stap naar ‘Movember’ is dus niet zo groot. Elk jaar laten mannen vanaf 31 oktober hun snor staan en werven ze sponsors voor hun tijdelijke gezichtsbegroeiing. Het ingezamelde geld gaat naar projecten die zich inzetten voor de gezondheid van mannen, bijvoorbeeld onderzoek naar (en behandeling van) kankervarianten die bij mannen veel voorkomen, bijvoorbeeld aan teelballen of prostaat, zoals bij Lemmy.

‘Maak van je snor een Lemmy Mo’, zegt Motörhead daarom. Laat Movember dit jaar Mövember zijn.

Het is, behalve sympathieke inzet voor een goed doel, ook een handige marketingstunt van de band, die op de drempel van Mövember een ‘best of’-album heeft uitgebracht: Everything Louder Forever: The Very Best of Motörhead. De songselectie verschilt iets per versie (vinyl, cd of digitaal), maar natuurlijk staan de bekendste er altijd op: Overkill, Killed by Death en natuurlijk Ace of Spades (1980), de grootste hit van de band die pionierde in hardrock, punk en metal tegelijk.

We bellen met Micael Kiriakos Delaoglou, in de rock bekend als Mikkey Dee (58), de Zweedse drummer met Grieks bloed die van 1992 tot aan Lemmy’s dood in Motörhead speelde (en sinds 2016 in de Duitse hardrockband Scorpions). Hij werd persoonlijk door Lemmy gevraagd toen Phil ‘Philthy Animal’ Taylor uit de groep was gezet.

‘Ik heb in verschillende bands gedrumd: King Diamond, Don Dokken, Helloween, Scorpions. Maar mijn tijd in Motörhead was echt iets bijzonders, en niet alleen omdat het zo lang was. Ik zal de kameraadschap in die band nooit vergeten. Ik kan me niet herinneren dat we ooit vervelende conflicten hebben gehad. Ik was in 1992 geen groentje meer, maar wel ruim vijftien jaar jonger dan Lemmy. Hij was een beruchte figuur, een icoon, maar ik voelde me vanaf dag één omarmd.’

Gedurende zijn 24 jaren met de band nam hij een handvol songs op die nu op de ‘best of’ staan, zoals We Are Motörhead en Rock Out.

‘Met die nummers heb ik natuurlijk iets speciaals, ook omdat ik eraan meeschreef. Zo ging dat bij Motörhead: alle bandleden drukten hun stempel op een song. Dat liet Lemmy ook toe. En schrijf alsjeblieft op dat hij een onderschat tekstdichter was, die ineens met een gevoelig lied als 1916 kon aankomen, over een frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog.’

Maar de meeste krakers dateerden toch van voor zijn komst: Ace of Spades, maar ook een persoonlijke favoriet als Overkill, met de bloedsnelle drumroffel als op hol geslagen hartslag. ‘Zo snel had ik nooit eerder gespeeld. Ik mocht het inkleuren op mijn eigen manier. De fans omarmden me ook. De Motörhead-aanhang is een familie.’

Het populairst was de groep in Duitsland, waar met de release van Everything Louder Forever ook nét even wat groter wordt uitgepakt. In Duitse steden kon je rond de albumrelease (en Halloween!) worden aangestaard door een enorme Lemmy-projectie die plots verscheen op de zijkant van een gebouw, bijvoorbeeld op de Berlijnse Alexanderplatz. Na een vette knipoog vervormde Lemmy tot de angstaanjagende warpig uit het bandlogo.

‘Ach, Lemmy’, zegt Mikkey Dee. ‘Ik mis hem vaak. Hij zag er gevaarlijk uit, maar hij was zo’n aardige, lieve man. Hij was mijn vader, mijn broer, mijn vriend, mijn mentor, mijn inspirator. Mijn held, eigenlijk. Kon ik die snor nog maar één keer in mijn hals voelen prikken.’