Moederschap
Met veel belangstelling lees ik altijd alles over Betondorp. Ook ik ben een kind uit dit dorp. Wat er altijd ontbreekt in de verhalen over beroemde mannen, is de vraag waarom er geen beroemde vrouwen uit Betondorp komen....
De opvoeding van de meisjes was vooral gericht op het moederschap. Goede huisvrouwen die hun huis kraakhelder hielden en hun gezin tot in de puntjes verzorgden. Evenals voor Bob de Hon, die tot mijn twaalfde jaar mijn beste vriendje was, ging ik naar een lagere school buiten Betondorp. Wij gingen naar een school die volgens onze ouders de beste was in de omgeving en liepen dagelijks vierenhalf uur van en naar school.
Evenals Bob was ik een heel goede leerling, maar na de lagere school kwam voor de meisjes het uur van de waarheid. Meisjes gingen niet naar het gymnasium. Volgens de toen heersende mores waren hoogopgeleide vrouwen geen goede moeders. Het verdriet daarover herinner ik mij nog heel goed. Wel mocht (moest) ik een vak leren en kon ik kiezen uit twee beroepen: verpleegster of onderwijzeres, want zo zei mijn (lieve, fantastische) vader: 'Als je ooit weduwe wordt, moet je je kinderen goed kunnen opvoeden.'
Ik heb gekozen voor het onderwijs en kwam inderdaad alleen te staan, niet als weduwe maar als gescheiden vrouw, en heb altijd mijn eigen brood kunnen verdienen.
Het leven in Betondorp was een goed leven, je kreeg veel, heel veel idealen mee. Ik ben al jaren oma, maar denk met veel liefde terug aan mijn jeugd daar en mijn vader die zoveel dromen had en zo zijn best deed die voor mij te verwezenlijken.
Met mij is uiteindelijk alles goed gekomen, maar beroemde vrouwen zullen er niet zijn uit Betondorp. Zóver gingen de idealen toen nog niet.
