Misverstand

Eerst zie ik Hoite in het Ontbijt-Journaal uitleggen wat er allemaal komt kijken bij zijn wedstrijd. Later lees ik dat hij het NK heeft gewonnen samen met Ingrid van Dooren, zijn vrouwelijke sportpartner. Hij vindt zich een echte topsporter want 'we trainen minimaal 20 uur in de week'.

Wat is toch dat gezoek naar erkenning? Kijk mij nu toch eens hard gaan! Iedereen weet toch onderhand wel dat topsporters artiesten zijn, die er alles voor over hebben om in de schijnwerpers gehuldigd te mogen worden?

Maar als dat betekent dat iedereen met welke hobby dan ook een NK mag organiseren - en daar nog mee in de krant komt ook - dan is er sprake van een misverstand. Als je je best doet, moet je beloond worden.

Maar hoe vaak is al niet de vaststelling gedaan dat voetballers vergeleken met wielrenners toch wel erg makkelijk aan hun geld komen? Een beetje trainen, een kaartje leggen, dan een wedstrijdje en hop, weer een weeksalaris van 50.000 euro verdiend.

Rie Mastenbroek, onze legendarische olympische zwemster, zei het nog: 'Wat verbeeldt die De Bruijn zich eigenlijk. 50 meter zwemmen dat is toch flauwekul, daar haal ik mijn neus voor op. Zeker als je dat vergelijkt met Leontien van Moorsel.' Alsof de hoeveelheid zweet bepaalt wat je ervoor moet krijgen en hoe iets gewaardeerd moet worden.

Het misverstand heeft een stevige voedingsbodem. Overal zie je de gedachte opduiken dat als je maar je best doet, je ook waardering verdient. In het onderwijs, de gezondheidszorg en bij de overheid, om maar een paar terreinen te noemen, bepalen de hoeveelheid diploma's gekoppeld aan het aantal dienstjaren wat je verdient.

Wat je ook doet, je positie wordt steeds meer waard en comfortabeler zolang je maar blijft zitten waar je zit.

Geen wonder dat een prop oude leraren, aan gouden ketens vastgeklonken, menige vernieuwing in het onderwijs blokkeert. Of dat men in de gezondheidszorg denkt de wachtlijsten via de loonstrook te kunnen oplossen. Terwijl die wachtlijsten desondanks groeien. Het gaat immers om de positie, niet om het resultaat. En het hebben van een wachtlijst garandeert je positie.

Laat nou topsport het terrein zijn waarop oude posities en gevestigde reputaties in één keer omver geworpen kunnen worden omdat er zomaar een jonge hond voorbij kan komen die beter presteert en de bewondering van het publiek krijgt. Dus Hoite moet vooral zijn best blijven doen. Als hij maar niet van mij verwacht dat ik hem ga lopen bewonderen, want de betekenis van zijn daden is nog niet helemaal tot mij doorgedrongen.

En Rie Mastenbroek moet eens gaan snappen dat het voor veel mensen heel veel betekent dat Inge de Bruijn, in een wereld waar nagenoeg iedereen zwemt en het prestatieniveau al ver ontwikkeld is, op zo'n klein rotstukje zo verschrikkelijk hard kan zwemmen. Want Rie, het is echt een misverstand als je Inge de Bruijn zo wilt vergelijken met Leontien van Moorsel!