Met Mirjam Bikker (40) staat een ervaren politica aan het roer van de ChristenUnie-fractie

Als op het hoogtepunt van de stikstofcrisis een grieperige Pieter Grinwis (CU-Kamerlid) een journalist van de Volkskrant bijpraat over de laatste stand van zaken, is het vice-fractievoorzitter Mirjam Bikker die zijn werkkamer binnenstapt. ‘Pieter, jij moet nu echt naar huis. Denk aan je gezondheid. Zo gaat het niet meer.’

In de vijfkoppige fractie van de regeringspartij is de 40-jarige Bikker nooit ver weg. Niet alleen is zij verantwoordelijk voor haar eigen portefeuilles, maar als nummer 2 geldt zij sinds haar entree in de Tweede Kamer als het olievrouwtje van de ChristenUnie dat niet alleen de ellenlange stemmingslijsten in de gaten houdt, maar ook het welzijn van de fractie.

Dat zij nu het fractievoorzitterschap overneemt, zal niemand in de fractie verbazen. Hoewel Bikker pas sinds 2021 deel uitmaakt van de Tweede Kamer, ontbreekt het haar allerminst aan politieke ervaring.

Mirjam Bikker wordt bij de oprichting van de partij in 2000 direct lid. Als jonge rechtenstudent in Utrecht besluit zij politiek actief te worden, onder meer om misstanden in de prostitutie aan te kaarten. ‘Ik kan me herinneren dat ik op zeker moment langs de Vecht fietste om een tentamen mensenrechten af te leggen en onderweg langs de raamprostituees kwam. Op dat moment werd mijn studie heel concreet en groeide het verlangen om me in te zetten voor vrijheid, voor de kwetsbaren in mijn stad.’ In 2006 treedt ze toe tot de gemeenteraad van de Domstad, waar ze het schopt tot fractievoorzitter.

De gemeentepolitiek laat ze in 2013 achter zich. Ze maakt de overstap naar het Binnenhof waar zij als beleidsmedewerker van de Tweede Kamerfractie aan de slag gaat. Twee jaar later wordt Bikker verkozen tot lid van de Eerste Kamer en in 2018 wordt ze op 36-jarige leeftijd lijsttrekker bij de Eerste Kamerverkiezingen. Voor Bikker blijkt het een uitstekende manier zich in de relatieve luwte van de Senaat klaar te stomen voor een volgende stap. ‘Ik heb er veel geleerd. Je ziet vooral de volle breedte van de rechtsstaat’, zei ze begin dit jaar tegen de Volkskrant.

Dichter bij de samenleving

Maar de senaat is het eindstation in het wetgevingstraject, beleid wordt er niet gemaakt. De Tweede Kamer ziet Bikker als het huis dat dichter bij de samenleving staat. Ze besluit dat het tijd is voor een overstap. Op plek drie is ze bij de Kamerverkiezingen van 2021 achter Gert-Jan Segers en Carola Schouten de hoogste nieuwkomer op de kandidatenlijst. Nadat Schouten doorschuift naar het kabinet wordt Bikker de nummer 2 en voert namens de fractie het woord over gezichtsbepalende thema’s die bij de christelijke achterban zwaar wegen: abortus, embryowetgeving, voltooid leven, prostitutie, onderwijsvrijheid, wietexperiment en gokbeleid.

Als coronawoordvoerder levert haar verzet tegen de invoering van het coronatoegangsbewijs haar landelijke bekendheid op. De weerstand van de ChristenUnie tegen de invoering van de 2G-toegangspas (waardoor ongevaccineerden geen QR-code zouden kunnen krijgen) zorgt ervoor dat het kabinet pas op de plaats moet maken. De maatregel zou tot te veel tweedeling in de samenleving leiden, waarschuwt Bikker.

Tegen tweedeling

Een thema dat de komende jaren onder haar fractievoorzitterschap centraal zal blijven staan, zijn zorgen over de groeiende tweedeling in de samenleving. Niet tussen gevaccineerden en ongevaccineerden zoals in de coronatijd, maar wel tussen stad en platteland. Tussen kinderen in arme wijken met slechter onderwijs en kinderen van wie de ouders bijles kunnen betalen waardoor segregatie dreigt. Tussen mensen met zonnepanelen, die maar weinig voelen van de energiecrisis, en mensen die hun energierekening niet kunnen betalen. Tussen mensen met wie het goed gaat en mensen die zijn afgehaakt.

Gert-Jan Segers neemt met een gerust hart afscheid, volgens hem heeft de partij met Bikker ‘een kundige en gedreven opvolger’. ‘En die moedige vrouw staat nu, bijna twee jaar na de verkiezingen, klaar om de fractie en de partij op haar eigen manier voor te gaan en werk te maken van onze missie.’