Met gepantserde spieren beuken op kasseien
In het peloton is geen plaats voor angst - dat geldt voor koers én oorlog. Alleen wie onverschrokken ten aanval trekt, kan winnen. Chris Froome kwam vorig jaar twee keer ten val in de kasseienrit in de Tour, en moest na die tweede val opgeven. Noodgedwongen stapte hij achterin de ploegleiderswagen, zo in shock dat hij vergat zijn helm af te doen. Het was een krachtige verbeelding van de verslagenheid: een beregend autoraam met daarachter een man met een fietshelm op.
Iedereen hield daarom het hart vast voor Froome vandaag, behalve Froome zelf. Die was nergens bang voor. Sterker nog, hij imponeerde door zijn alertheid, corrigeerde een hachelijke bijna-val en vloog vol gas over de kasseien. Alsof hij het hele jaar - zelfs vorige week in het zwembad nog - naar niets anders had verlangd dan stofhappen op bonkige wegen.
Froome reed onverschrokken door oorlogsgebied, van België naar Frankrijk. In Cambrai, waar de etappe finishte, vond in november 1917 de eerste grote tankslag uit de geschiedenis plaats. De Britten zetten in hun strijd tegen de Duitsers zo'n driehonderd tanks in, waarmee ze de Duitse linie aanvankelijk terug wisten te dringen. Uiteindelijk wonnen de Duitsers de Slag bij Cambrai alsnog, met een tactisch plan dat soms wordt beschouwd als de voorloper van de Blitzkriegtactiek.
Tourcolumn
Lidewey van Noord schrijft tijdens de Tour de France tourcolumns. Lees hier haar voorgaande columns.
Het daverende woord 'tankslag' past perfect bij de etappe van vandaag. Beuken op kasseien, dat is bij uitstek iets voor het grovere geschut uit het peloton, voor de mannen die worden gepantserd door hun spieren en die door hun gewicht iets minder hoog opstuiteren dan de rest. De eerste veldslag werd uitgevochten in de tussensprint in Havay. Tussensprintjes maken de belofte van spektakel zelden waar, maar vandaag was een uitzondering. Er lagen nog wat puntjes op de streep en de topsprinters mengden zich in de strijd die zo fel werd dat krachtpatsers André Greipel en John Degenkolb tegen elkaar beukten - een dreun als een kanonschot.
Het einde van deze vierde etappe was zo mooi dat het wel verzonnen leek. Uitgerekend Tony Martin, de Duitser die de bijnaam Der Panzerwagen draagt, plaatste op drie kilometer van de meet een verrassingsaanval en won in Cambrai zowel de etappe als het geel.
