'Met Adele heeft de popmuziek weer een ster met het draagvlak van Michael Jackson'

Die dvd kende ik, anders dan die van Winehouse (ja, veel van wat er aan pop te zien was de afgelopen dagen, is al lang op dvd beschikbaar), nog niet.

En terwijl ik zag hoe Adele het publiek in de 'Royal Fucking Albert Hall' inpakte, bedacht ik me dat we het afgelopen jaar eigenlijk maar weinig van en over haar hebben vernomen.

Zeker als je het vergelijkt met wat de inmiddels 23-jarige zangeres met haar plaat 21 allemaal bereikt heeft.

Zo heeft ze het ene na het andere verkooprecord gebroken. Niet alleen in het Verenigd Koninkrijk, waar ze Amy Winehouse van de troon stootte met de best verkopende cd van deze eeuw. (een miljoen of drie, vier), maar ook in de VS, waar ze de eerste artiest was sinds 2005 (Usher) die meer dan dertig weken het aantal van 100.000 verkochte albums per week wist te behalen.

Nederland
En dan Nederland. Hier verkocht de plaat 21 vijf keer zoveel als de op een na best verkochte cd: die van Anouk.

Ook haar registratie van het Albert Hall concert staat trouwens in de top 10 met best verkochte cd's, terwijl de plaat nog geen twee maanden uit is. 21 van Adele is de best verkochte cd van het jaar, en laat de rest met een straatlengte achter.

Dan is er nog haar enorme succes in bijvoorbeeld de Top 2000. Vier nummers bij de eerste dertig, met een zesde plaats voor Someone Like You als hoogste notering.

Dat is een knappe prestatie, waar vreemd genoeg in de overigens wederom zeer vermakelijke Top 2000 A-Go-Go geen aandacht aan besteed werd.

Succes
Zoals eigenlijk het hele succes van Adele een beetje weggemoffeld lijkt. Ze zal er niet mee zitten, maar ze heeft het qua publiciteit vorig jaar beslist af moeten leggen tegen Amy Winehouse, die ons zo jammerlijk ontvallen is.

Natuurlijk, Amy was de eerste Britse zangeres die pop-soul weer op de kaart zette en de weg vrijmaakte voor Adele en - tsja, die hadden we ook nog - Duffy.

Mooi was hoe Adele in de Albert Hall To Make You Feel My Love aan Winehouse, die ze goed gekend heeft, opdroeg.

Maar het moet voor Adele inmiddels toch een beetje vervelend worden dat ze veelal als een soort tweederangs Amy Winehouse wordt afgeschilderd. Daarvoor is ze niet alleen te goed, maar daarvoor verschilt haar muziek ook teveel in stijl.

Gespeeld
Wat Adele ontbeert aan soul compenseert ze razendknap - want bijna ongemerkt - met een ongekende mainstream-appeal.
Zoals ze daar in de Albert Hall stond, als dat gewone meisje, de girl-next-door die haar vriendinnen toesprak, daar was niets gespeeld aan.

En natuurlijk kennen we het verhaal achter 21 (een gebroken hart) maar de dankbaarheid die ze haar ex toonde (het had haar toch maar tot dit wereldsucces geleid) was net zo gemeend.

Someone Like You zal haar bekendste en meest geliefde nummer blijken. Ik weet nog dat ik het voor het eerst zag bij Jools Holland (zie hieronder) en behoorlijk onder de indruk was. Haar plaat was nog niet uit, het was vlak voordat ik haar voor de krant interviewde in het Amsterdamse Dylan hotel.

Die plaat wordt een enorme hit, dat stond eind 2010 wel vast. Maar hoezeer ik ook gecharmeerd was van Someone Like You, het was meer dat ik erin een enorme hit hoorde, dan dat ik er zelf zo door gegrepen werd.

Song van het Jaar
Dat was ik wel door een ander liedje van haar, dat nog steeds favoriet is: Rolling In The Deep. Ik weet zeker dat als VPRO's 3voor12 dit en niet het toch meer op de Radio 2 doelgroep gerichte Someone Like You voor de Song Van Het Jaar had genomineerd, het een goede kans had gemaakt Gotye van de eerste plaats te houden.

Als ik Adele zo goed vind, waarom staat ze dan niet in mijn jaarlijstje?

Omdat ik eigenlijk niet zo goed naar het album in zijn geheel kan luisteren. Te zoet soms, tegen Celine Dion aan. Ergens is het ook jammer dat medeproducer Rick Rubin genoegen nam met een bijrol, want hoewel zijn liedjes niet het meest hitgevoelig zijn, probeerde hij wel iets bijzonders uit haar te halen.

Maar goed, Adele maakte 21 niet voor mij, en het is wel duidelijk dat de popmuziek met haar echt die wereldster heeft waar ik al jaren om zeur.

Wereldster
Lady Gaga? De verkoop van haar Born This Way valt volledig in het niet bij die van Adele. En die live show, (ook op tv zaterdag)? Heeeel matig.

Voor een wereldster is Adele echter wel wat weinig te zien geweest, bedacht ik me tijdens het kijken na haar optreden op tv. Maar misschien is dat juist wel een deel van haar succes. Schaarste als onderdeel van een marketingcampagne? Zo zal er wellicht niet over nagedacht zijn, maar een paar dingen vielen me op. Zo staat haar album 21, anders dan haar vorige plaat 19, niet op Spotify.

Ook volgde er op de release van 21 geen echt grote wereldtournee. Dat wil zeggen: toen de plaat zo succesvol werd, zegde Adele alles wat er aan mogelijke plannen lag af. Zo was het in Nederland de bedoeling dat na haar Paradisoshow in april, plannen voor een optreden in het Westerpark zouden worden geconcretiseerd.

Geen zin
Adele had er geen zin in. Zo graag treedt ze niet op, in de VS deed ze een paar grote shows, maar ze zegde er ook veel af. Iets met haar keel, of zo. Dat door haar afzegging Mojo het hele Westerpark gebeuren deze zomer definitief moest schrappen van de agenda was wrang, maar niet haar verantwoordelijkheid.

Anders dan de meeste artiesten, hoeft Adele niet zo nodig. Ze verdient als een van de weinigen vandaag de dag miljoenen aan haar plaatverkoop, waarom al dat gedoe dat hoort bij concerten?

Heel slim ook om te volstaan met die Royal Albert Hall show afgelopen najaar. Die dvd koopt iedereen die dol is op haar platen, juist omdat het de zo ongeveer de enige mogelijkheid is om Adele live aan het werk te zien.

Ik verwacht dat Adele trouwens dit jaar wel gaat optreden. Die shows zullen groot en goed zijn. Want ja, we hebben er eindelijk een wereldster bij met echt een groot draagvlak. Iedere popliefhebber zal door haar gecharmeerd zijn: indie-nerds mogen haar koesteren omdat ze ook dankzij een indie-label (XL Recordings) groot geworden is, terwijl John de Mol en consorten in haar die vrouw met wereldklasse zullen herkennen zoals die zich maar zelden aandienen.

Met Adele heeft de popmuziek vorig jaar eindelijk weer een ster met het draagvlak van een Michael Jackson gekregen. Ze is en artistiek geloofwaardig en ze behoort commercieel tot de buitencategorie. Daar had Madonna heel wat meer tijd voor nodig, en Mariah Carey en Celine Dion is het nooit gelukt.

Heel benieuwd hoe 2012 voor Adele zal verlopen.