Meer enthousiasme over Nederlandse landschap en popmuziek is op zijn plaats

Brief van de dag: Onze trots: ons landschap en onze pop

Wat is de overeenkomst tussen het Nederlandse landschap en de Nederlandse popmuziek? Het antwoord: er wordt achteloos mee omgegaan c.q. niemand kijkt er naar om (O&D/V-Pop, 27 september).

Marc van den Tweel en Hank Bartelink stellen vast dat wij ons unieke landschap en cultureel erfgoed niet koesteren zoals dat wel gebeurt in de ons omringende landen. Als we een keer op een bijzondere plek komen dan 'lijkt het wel of we ons in het buitenland bevinden'.

De Nederlandse popmuziek komt er bekaaid af in vergelijking met literatuur, theater en film volgens Peter Voskuil (+), auteur van het 4,7 kilogram wegende boek over onze pophistorie. Terwijl de stadions vol lopen voor De Toppers.

Vinden wij dan niets bijzonder aan wat we hebben en creëren? Waarschijnlijk wel, alleen vinden Nederlanders het wellicht zo alledaags en vanzelfsprekend dat het ze niet echt bezig houdt. Wat meer enthousiasme voor het Nederlandse landschap en de popmuziek zou wel op zijn plaats zijn. Dus niet de dooddoener 'doe maar gewoon, dat is al gek genoeg', maar juist oprechte waardering. En na het van de daken te hebben geroepen, maant Peter Koelewijn ons wel om er weer van af te komen.

_{Tom van den Broeke, Haarlem}

Daar gaat je rust?

De Veluwe vreest het einde van de rust. In de krant een hele column gewijd aan een lawaaivluchteling (O&D, 27 september (+)). In Ten eerste (+) zien we actievoerders uit Hoenderloo op een foto van bijna een halve pagina hun reactie op borden presenteren: GELUL staat daar groot in de krant.

Boosheid en schreeuwen verstoort de genuanceerde uitleg door de deskundigen op de informatieavond in Apeldoorn. Enige feiten over hoe erg die rust verstoord gaat worden.

Tot 2023 (komt er een nieuwe indeling voor het luchtruim) maximaal 5.000 vertrekkende vliegtuigen.

Stel dat 70 procent naar het zuiden vertrekt: 3.500 vliegtuigen.

Deel dat door honderd dagen per jaar dat vakantievluchten vertrekken.

Dan kom je uit op 35 vliegtuigen per dag.

Die vliegen vanaf Wezep naar iets onder Apeldoorn, niet door stiltegebied maar parallel aan de A50.

Dat is de grootste lawaaiproducent in die (wijde) omgeving.

Onder Apeldoorn splitst de route zich in vier vertakkingen.

Een daarvan komt over stil Hoenderloo.

Wellicht twaalf op een dag, 1.800 en veelal 2.700 meter hoog.

Als er meer dan honderd dagen per jaar wordt gevlogen dan zijn deze aantallen nog lager.

Nieuwe bordjes graag!!

_{Gerard Groen, Terwolde (vlak bij Apeldoorn)}

Incest als promo

Wat een (gebruikelijk) goed stuk van Max Pam over de hervonden herinnering van Griet Op de Beeck (O&D, 27 september (+)). Ze deed er uitgebreid verslag van in De Wereld Draait Door.

De door Op de Beeck opgevoerde therapeut had het meteen door. Griet was misbruikt door haar vader. Dat had ze jaren daarvoor niet geweten.

Of de waarheid uit de therapeutische hoge hoed is getoverd: we zullen het nooit weten. Mij overviel een groot gevoel van onpasselijkheid. Omdat dit hele verhaal juist werd geëtaleerd vlak voordat haar boek op de markt zou verschijnen.

_{Ilco van Buuren, Amsterdam}

Trots op Nederland

Mooie ingezonden oproep van Marc van Tweel en Hank Bartelink om trots te zijn op ons bedreigde Nederlandse natuur landschap (O&D, 27 september). Via de dagelijkse column van Caspar Janssen worden lezers deelgenoot van de teloorgang van het rurale landschap. Ik voorspel dat het voor de komende jaren weer wegkijken wordt voor alle betrokken landschapsliefhebbers. Van het CDA en de VVD valt gewoon niets te verwachten qua milieu en natuurbescherming. De reden dat ik zo pessimistisch ben is verder dat de overgrote meerderheid van de Nederlanders in navolging van onze premier vrolijk lachend alle milieuproblematiek wegwuift. Met de mond beleden zijn we allemaal begaan met de natuur, maar uit het hart komt het zelden...

_{Siemen Dijkstra, Dwingeloo, beeldend kunstenaar}

Tekst gaat verder onder de foto.

Jammer, Roos Vonk

Ik ben het eens met Roos Vonk als ze erop wijst dat mensen zich bewust moeten zijn van wat ze eten en dat ze, als ze dat niet doen, medeplichtig zijn aan het onrecht dat wij, met onze bio-industrie, plegen (zie bijvoorbeeld NRC, 22 september). Maar in haar artikel op de opiniepagina van de Volkskrant van 26 september (met varkensknuffelfoto) wijst ze ons op de 'morele plicht' om activist te worden.

En dat is jammer, want ieder mens die bewust minder vlees eet en niet medeplichtig wil zijn aan het onrecht van de bio-industrie, helpt mee aan het uitbannen van deze misstanden. Iedereen die zijn best doet om de op gruwelijke wijze geproduceerde producten van de bio-industrie niet op zijn bord te krijgen, draagt een steentje bij aan het uitbannen van deze praktijken! Daar heb je geen activisten bij nodig. Roos Vonk snijdt in haar eigen vlees; ook als ze meent (in diezelfde NRC) dat men de bio-industrie kan vergelijken met de Holocaust.

_{Mien van Eek, Mensingeweer}

Plastic afval ja of nee

Er is te veel en veel niet recyclebaar plastic afval. Dat verbaast me niets.

Hier thuis is veel discussie over wat er wel of niet in mag. De gemeentesite geeft weinig duidelijkheid: is een plastic tasje een verpakking (mag wel in de zak) of een product (niet in de zak)? Kortom, maak eens duidelijk wat er wel en zeker niet bij het plastic afval mag.

_{Corrie Oosterwijk, Zuidhorn}