Meepraters moeten aan de bak

Wie wilde meepraten over de financiële crisis van 2008 en de daaropvolgende depressie moest op gezette tijden enkele sleutelwoorden laten vallen: bonuscultuur, derivaten, securitisatie, asset backed securities. En wie dat niet kon onthouden en nog nooit zo'n veelbesproken 'giftitige hypotheek' van dichtbij had gezien, kon volstaan met de vaststelling dat het 'absurd is dat financiële partijen private risico's afwentelen op de belastingbetaler'. Dat behoefde zelden verdere toelichting, zeker niet als je daarna nonchalant de naam Piketty liet vallen op zijn Frans Timmermans' (Malí, Piekettí) uitgesproken.

De meepraters moeten aan de bak. Er is een nieuw gevaar dat de financiële orde bedreigt, het bestaat al een paar jaar, zakenbankiers doen er alarmistisch over, de koepel van Europese banktoezichthouders gaf onlangs een formele waarschuwing uit en economenvakbladen hebben het fenomeen ontdekt. Dan is het moment dat je er op twitter een mening over moet hebben niet ver weg meer.

Daarom een minihandleiding over: de CoCo. Voluit: contingent convertible capital instruments. CoCo's worden uitgegeven door financiële instellingen en zijn een soort obligatie: een CoCohouder leent de bank geld en krijgt daar op gezette tijden rente voor terug. Raakt de bank in zwaar weer vanwege te weinig kapitaal in kas bijvoorbeeld dan verandert de CoCo van gedaante. De CoCo wordt omgezet in een aandeel, dat de bank mag meetellen als kapitaal om voor verlies te compenseren. Een mooie buffer dus, voor banken.

De vrees is nu evenwel dat het moment waarop een CoCo wordt omgezet, gezien zal worden als een signaal dat de bank in nood is. Met als gevolg paniek, bankruns en alsnog omvallende banken.

Ingewikkeld? Onthoud gewoon de begrippen 'complex', 'riskant' en 'spiraal des doods'.