Max Pam: Marktplaats lijkt wel een vrijplaats voor dieven, helers en andere kruimelaars

Verderop in onze straat stond tot voor kort het mooiste politiebureau van Amsterdam. Het is ooit gebouwd in Berlagestijl, compleet met torentjes en gebeeldhouwde ornamenten aan de gevel. Ongetwijfeld vanwege bezuinigingen moest het worden gesloten. Ik gok op Starbucks als nieuwe bestemming, of zoiets.

Het lot van dit bureau doet denken aan de Valeriuskliniek, even-eens hier in de buurt. Die moest ook weg. Nadat patiënten en personeel waren afgevoerd, werd een bord in de tuin gezet waarop stond dat de gemeente 'een sociale bestemming' aan het pand wilde geven.

Daar moesten de omwonenden erg om lachen. 'Haha', zeiden ze, 'dat worden natuurlijk luxeflats.' En inderdaad, na een tijdje werd het bord weggehaald. Een nieuw bord laat weten dat een projectontwikkelaar 'hoogwaardige woningen' gaat bouwen.

Het politiebureau ben ik een paar keer binnen geweest om aangifte te doen, onder meer van gestolen fietsen. Ook een gestolen auto heb ik aangegeven. 'De Saab-vormige leegte' is toen geboren. De avond dat iemand mijn geparkeerde auto schampte en doorreed, bracht ik formulieren invullend door op het bureau, want ik had nog juist het kenteken genoteerd.

Altijd werd ik naar behoren ontvangen door oom agent. Het bureau bezat een garage, waar motoren en politiebusjes werden gestald. De combinatie van een oud gebouw en nijvere agenten werkte vertrouwenwekkend. Er werd over ons gewaakt. Maar sinds het bureau verdween, voelt de buurt zich onbeschermd. Er was ons meer blauw op straat beloofd, maar aangifte doen, doe je nu thuis achter je computer.

Onlangs bleek uit een rapport dat het aantal misdrijven in Nederland helemaal niet daalt. Met in hun achterhoofd de ervaring dat er toch niets met hun aangiften wordt gedaan, laten veel burgers het er maar bij zitten. In 2015 werden 960 duizend delicten geregistreerd, terwijl het werkelijke aantal rond de viereneenhalf miljoen lag.

Mij verbaast dat niets, want onlangs had mijn zoon (15) een ervaring waaruit bleek dat je aangifte doen net zo goed kunt laten. Op Marktplaats kocht hij een dure trui (250 euro) van ene Ricardo de Vries, maar toen die Ricardo de Vries zijn geld binnen had, antwoordde hij niet meer. De trui kwam nooit aan. Mijn zoon deed aangifte bij de politie en bij Marktplaats, in beide gevallen via internet.

Van de politie kreeg hij een standaardantwoord dat de zaak was geregistreerd. Daar bleef het bij. Van Marktplaats ontving hij een mail van ene Hannah - zonder achternaam - die namens de Afdeling gebruikersbescherming liet weten dat het account van Ricardo de Vries was geblokkeerd, maar dat zij mijn zoon 'ondanks deze nare ervaring toch een fijne avond toewenste'.

Al snel bleek dat het account van Ricardo - of wie daarachter zit - helemaal niet was geblokkeerd. Ricardo ging gewoon door, hij handelde alweer. Mijn zoon reclameerde bij Marktplaats en ontving dit maal een mail van ene Dianne - weer zonder achternaam en weer van de Afdeling gebruikersbescherming - die meedeelde dat Marktplaats besloten had onze Ricardo de Vries 'een tweede kans' te geven. Een toegewenste fijne avond kon er niet meer van af en mijn zoon kon verder fluiten naar zijn geld of zijn trui.

Hieruit blijkt niet dat Hannah en Dianne aan reclassering doen, maar dat zij gewoon te lui zijn om in te grijpen. Zoiets versterkt mijn vermoeden dat Marktplaats een vrijplaats is voor dieven, helers en andere kruimelaars die snel een slagje willen slaan.

Ik denk dat je nog gek zult opkijken wanneer er onafhankelijk onderzoek wordt gedaan naar transacties tussen Marktplaatsgebruikers. Erg moeilijk kan het ook niet zijn om Ricardo op te sporen, want er is een banknummer waarnaar mijn zoon het geld heeft overgemaakt.

Helaas wil de ING uit privacyoverwegingen de identiteit niet prijsgeven van degene die achter dat banknummer schuilgaat. Wellicht heet hij niet eens Ricardo de Vries en bestaat er ook een echte Ricardo de Vries die van niets weet.

Met als conclusie: Marktplaats weet wie de dief is, de politie weet wie de dief is, de ING weet wie de dief is, maar kennelijk heeft niemand de puf om de dief te vangen en tot de orde te roepen.

Voor mijn zoon is het een hard gelag. Ik wil niet zeggen dat 'zijn vertrouwen in de rechtstaat is geschokt', want zulke uitdrukkingen gebruikt hij niet. Hij begrijpt ook wel dat de politie niet overal achteraan kan gaan, maar inmiddels heeft hij geleerd dat je niet blindelings kunt vertrouwen op de goedheid van de medemens. Een leermomentje. Dank daarvoor, Marktplaats.