Mannenpil

Die bewering verdient enige nuancering. Niet zozeer onwil als wel technische hindernissen hebben de doorbraak naar een hormonale anticonceptiemethode voor de man tegengehouden. Het is nu eenmaal eenvoudiger om de eenmaal per maand plaatsvindende eisprong van de vrouw langs hormonale weg te beïnvloeden dan het 'continu-bedrijf' van de zaadproduktie.

Niettemin zal de farmaceutische industrie vermoedelijk weinig belangstelling aan de dag leggen om de testosteron-(prik)pil voor de man op de markt te brengen, ook als de methode om het hormoon toe te dienen zal zijn geperfectioneerd. Het is niet voor niets dat de ontwikkeling van de mannenpil hoofdzakelijk drijft op de inspanningen van een speciale task force van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), die al sinds 1972 op zoek is naar alternatieven voor het condoom.

Een mannen-prikpil zou een welkome aanvulling kunnen betekenen voor de geboortenbeperkingprogramma's in derde-wereldlanden die het - gelet op de bestaande weerzin bij mannen tegen condoomgebruik - tot dusver vooral moeten hebben van sterilisatie van vrouw of man.

De 'gewone' anticonceptiepil voor de vrouw is voor sommige derde-wereldlanden, met een lage scholingsgraad en het ontbreken van een 'cultuur' van pillen slikken, geen geschikt alternatief.

In westerse landen daarentegen lijkt het niet waarschijnlijk dat mannen hun huidige comfortabele rol in de gezinsplanning op grote schaal zullen willen inruilen voor een actief aandeel in de hormonale anticonceptie.

Daarnaast zullen er tal van vrouwen zijn die niet meer van de hun vertrouwde pil af willen. Is het niet om 'baas in eigen buik' te kunnen blijven en de partner niet te hoeven wantrouwen of hij 'zijn' pil wel heeft geslikt, dan wel omdat de pil ook bepaalde medische voordelen biedt.

Een echt lucratieve markt voor de mannen-(prik)pil ligt niet in het verschiet.