Malle verwarring over een nieuw hoofd
De weerzinwekkende..
Amsterdam Wanneer je lelijk bent, kun je beter niet iets aan de man willen brengen. Dat je een uitvinding doet: prima. Maar die ook willen verkopen, dat is een ander verhaal.
En zo hoort de brave bedenker van een bepaald soort stekker dat niet hijzelf, maar een iets knappere onderknuppel binnen het bedrijf de productpresentatie mag gaan houden.
Pas dan blijkt dat hij niet gewoon lelijk is, maar weerzinwekkend, en dat zelfs zijn liefhebbende vrouw hem nooit echt aankijkt. Zij is degene (hoewel ook ambitie een rol speelt) die hem overhaalt tot de grote stap: plastische chirurgie.
Terwijl realityshows over total make-overs hoogtij vierden, schreef de Duitse toneelschrijver Marius von Mayenburg zijn stuk over iemand die een totaal ander hoofd wil – en krijgt. In tijden dat die hype vreemd genoeg nog steeds niet voorbij is – we kunnen ons nu weer en masse opgeven voor het tv-programma Gewoon Mooier – brengt de jonge toneelgroep Momo De Weerzinwekkende. En dat niet onverdienstelijk.
Von Mayenburg (1972) is een gevestigde naam in Duitsland (gelieerd aan de Berlijnse Schaubühne am Lehniner Platz). In Nederland wordt hij omarmd door jonge regisseurs die zijn onvrolijke stukken nog een tikje zwarter willen neerzetten.
Anna van der Heide van Momo pakt het iets luchtiger aan. Haar enscenering is vlot en humoristisch, zonder een van de kernvragen geweld aan te doen: wat gebeurt er als iedereen eenzelfde kop kan bestellen? Afgezien van diepe identiteitscrises en overwegingen over de onwenselijkheid van dit alles, levert het een hoop malle verwarring op.
De vier acteurs spelen die surrealistische scènes prettig onderkoeld en Bram De Win als weerzinwekkende doet de Von Mayenburg-tekst alle eer aan. Van Momo zou je best meer willen zien.
