Makkelijkzat

In de jaren tachtig van de vorige eeuw ontdekte de reclassering mijn straatje. Een kleurrijke stoet van mensen-met-gebruiksaanwijzing streek om mij heen neer. De reclassering had er echt werk van gemaakt. Rechts van mij kwam Jan Makkelijkzat wonen. Hij kwam zich netjes aan me voorstellen. 'Hallo, ik ben Jan en ik kom hier wonen, maar nu nog niet, want ik moet eerst nog zitten.'

Zijn ex, Rita, kwam links van mij wonen. Jan en Rita woonden ooit samen op het woonwagenkamp, maar hadden na een met stiletto's uitgevochten echtelijke twist besloten dat het maar beter was om uit elkaar te gaan.

Drankgebruik kon het oud zeer nog weleens ophalen. Meestal bleef het erbij dat de exen elkaar vanaf hun balkon verwensingen toeriepen. Als tussenbuur hoorde ik dan de meest enge ziekten over mijn tuintje vliegen. Bij een meer lijfelijke confrontatie trad de wijkagent kordaat op.

Naast een schizofrene vrouw en een gewezen prostituee (die in krappe tijden haar oude beroep oppakte) had je verder Arie de Huzaar. Na een paardrij-ongeluk in het leger was Arie invalide geraakt. Ook de rest van zijn leven hing van rampspoed aan elkaar. Ondanks zijn opgeruimde karakter greep Arie daarom nogal eens naar de fles.

Het werd problematisch toen Arie tot over zijn oren verliefd werd op een van de oude nonnen. Toen zij toch bleek te kiezen voor haar verbintenis met de Allerhoogste, sloeg zijn stemming om. De zusters waren in zijn ogen 'hoeren van god', een omschrijving die hij hun grimmig toebeet, zodra ze zich in de straat lieten zien.

Er kwam ook een meneer wonen die bang was voor insluipers, moordenaars en een nieuwe Duitse inval. Als hij uitging, deed hij veiligheidshalve een valhelm op en zette een langspeelplaat op waarin een ferme kras zat. Het in de hele straat hoorbare, oneindig ronddraaiende motiefje schrok niet alleen inbrekers af, maar ook directe buren. Toen zij verhuisden, kon de reclassering nog meer kleurrijke mensen plaatsen. U begrijpt: de anekdotes regen zich aaneen en het werd steeds levendiger in mijn straatje.

Sinds enkele jaren heeft de reclassering een ander straatje gevonden. De oude bewoners zijn inmiddels overleden, zitten weer eens vast, of zijn met zachte hand naar het nieuwe straatje gedirigeerd. In mijn straatje wonen weer enkel keurige burgers.

Met de bovenbuurman heb ik afgesproken dat hij op de grond tikt als de muziek te hard staat.