Maggie wil Britten uit de EU

De 'IJzeren Dame', die twaalf jaar geleden uit de ambtswoning in Downing Street werd gezet, is nooit een grote fan van de Europese eenheid geweest. 'Als God één Europa had willen creëren, dan had hij Het Kanaal niet geschapen.' Elke keer als het onderwerp aan de orde komt, breekt ze uit in razernij en gooit een paar handgranaten in de politieke arena. Tegenwoordig brengt zij daar echter minder de Labour-regering mee in verlegenheid dan haar eigen Conservatieve partij.

Tory-leider Iain Duncan Smith had een gematigder toon willen aanslaan. Hij had premier Blair deze week zelfs flink aan de tand willen voelen over de 'mislukte top' in Barcelona, maar Maggie heeft hem bij voorbaat in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd. Duncan Smith kan zolang hij de populaire 'IJzeren Dame' niet bij het oud vuil durft te zetten, geen aanval op Labour lanceren of hij krijgt de bal teruggespeeld.

En dit is nog maar het voorspel van Thatchers aanvalsdrift. Het pleidooi voor een vertrek uit de EU maakt deel uit van haar politieke autobiografie Statecraft die in talrijke afleveringen in de Britse kranten zal worden gepubliceerd.

In de eerste aflevering rekent Thatcher meteen maar af met de EU. Zij kritiseert het besluit van haar Conservatieve voorganger Edward Heath om begin jaren zeventig lid te worden van de EU. 'Enoch Powell had gelijk toen hij zei dat we door deelname aan de gemeenschappelijke markt te veel van onze soevereiniteit uit handen zouden geven.'

Nu wil ze dat Groot-Brittannië die weer terugpakt. Er moet heronderhandeld worden over het EU-lidmaatschap. Ze wil dat de Britten uit het gemeenschappelijk landbouw- en visserijbeleid stappen en een volledig zelfstandig buitenlands en handelsbeleid gaan voeren. En of de Atlantische Oceaan geen schepping van God is, suggereert ze dat de Britten zich misschien beter kunnen aansluiten bij de Noord-Amerikaanse vrijhandelszone Nafta.