Mager van de heimwee naar Rotterdam en Feyenoord

Steenbergen, die op 22 april overleed, speelde vier wedstrijden voor Le Havre. Hij leek het goed te doen. Maar in de vijfde wedstrijd voelde hij zich slap en presteerde hij weinig. Binnen enkele weken viel de 1,82 meter lange speler tien kilo af: van 78 naar nog maar 68 kilo. Te weinig om te kunnen voetballen, vond de club.

Steenbergen – net getrouwd – woonde in bij Arie de Vroet. Elke dag kwam er een verpleegster langs die hem met ‘een injectie voedsel’ toediende. Zonder resultaat. ‘Of het nu door het klimaat kwam, de zware training of heimwee wist ik niet. Maar de club stuurde mij voor drie weken terug naar Nederland om weer op gewicht te komen’, vertelde hij in oktober 1952 in een interview.

In korte tijd woog hij opnieuw 78 kilo. Maar bij terugkeer in Le Havre gingen de kilo’s er meteen weer af. De oorzaak was heimwee. Le Havre was lang niet zo’n gezellige stad als Rotterdam. Hij wilde weg, maar Le Havre wilde hem niet laten gaan.

Pas anderhalf jaar later mocht hij weer terug naar Nederland. En toen duurde het nog een half jaar voordat hij van de KNVB zijn amateurstatus terugkreeg en weer ‘als liefhebber’ voor Feyenoord mocht gaan spelen. Inmiddels was hij vader geworden. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, werkte hij als kastelein in het Rotterdamse café van zijn schoonvader Gerrit Smits.

Het zou een lange carrière in de horeca, maar ook bij Feyenoord worden. Hij speelde als oudgediende uiteindelijk nog in een team met Coen Moulijn, Henk Schouten, Cor van der Gijp en Gerard Kerkum. Toen was hij uiteraard semiprof, maar nu in Nederland.

Steenbergen was al op zijn 10de lid geworden van Feyenoord en maakte pas 18 jaar oud in 1946 zijn debuut in Feyenoord 1. Tot 1959 zou hij 229 wedstrijden voor het eerste team spelen en 25 doelpunten maken. Steenbergen kwam twee keer uit voor het Nederlands elftal. In april 1950, vlak voor zijn transfer naar Le Havre, deed hij mee in een uitwedstrijd van Oranje tegen België die met 2-0 werd verloren. Op 1 mei 1955 was hij aanvoerder in een uitwedstrijd van Oranje tegen de Ieren. Het werd een roemloze 1-0 nederlaag.

Na zijn carrière bleef Steenbergen actief bij Feyenoord. Hij werd jeugdtrainer en later ook scout. Hij was een van de oprichters van oud-Feyenoord, waarvan hij 28 jaar penningmeester was. Tussen 1981 en 1989 was hij bestuurslid van Feyenoord en tevens commissaris van Stadion Feijenoord.

Tot hij twee jaar geleden ziek werd, bezocht Piet Steenbergen nog trouw de thuiswedstrijden en kwam hij ook door de week vaak even koffie drinken en met andere oud-spelers praten. In 2003 kreeg hij de gouden speld van de club vanwege het 50-jarig lidmaatschap. In een boek uit 2007 waarin de journalisten Hugo Borst, Henk Spaan en Johan Derksen de top-100 van beste Feyenoordspelers publiceerden (plus een top-100 van de grootste miskopen) kreeg hij een ereplaats.