Maas en mensen leest Carp met Joop Wijn

Die schuwt een stukje media-aandacht immers niet, en die wil in het openbaar best beweren dat hij een Carper is. En dat hij zeer vereerd is dat hij in het Amsterdamse Stedelijk Museum het eerste exemplaar van het (op)nieuw vormgegeven 'baanbrekende magazine' Carp in ontvangst mag nemen.

Dat doet de kersverse staatssecretaris van Financiën voor een opgeblazen cover van een oude editie van het blad. En dat doet hij nagenoeg uit zijn hoofd. Hij nomineert het blad, met een verwijzing naar een voor de vierde maal uitgeschreven wedstrijd, vast maar als Carps Coolest Company.

De Carp is er voor harde werkers met een afgeronde HBO- of WO-opleiding tot 36 jaar. Dat past wel bij een politicus die zelf 34 is, als investment manager bij ABN/AMRO werkte en ooit beweerde dat hij de politiek als een tijdelijke onderbreking van zijn loopbaan in het bedrijfsleven beschouwt - uitspraak overigens die in de nieuwe Carp wordt toegeschreven aan collega-staatssecretaris Mark Rutte. Wijn was ceremoniemeester bij het huwelijk van Wouter Bos, houdt van Aziatisch eten, en woont samen met zijn vriend.

Irrelevante details?

Hij bladert, na zijn speech, glimlachend door de nieuwe Carp - vanaf nu ook verkrijgbaar in de boekhandel, in een totale oplage van 142.000 stuks - en laat zijn oog vallen op het interview met Mark Rutte. Die leest, zo blijkt, op dit moment de biografie van Wim Duisenberg. En huurt voor Prinsjesdag een jacquet. Carp-vraag: 'Zijn je vader en moeder trots?' Rutte-antwoord: 'Mijn vader leeft niet meer.'

Dapper is het, zegt Wijn, dat Aromedia, dat Carp eind vorig jaar overnam van PCM, in deze zware economische tijden een restyling aandurft. En hij doorkruist in het Stedelijk adverteerders en vertegenwoordigers van de doelgroep van het blad: een paar meisjes, een paar hippe vogels, heel veel pakkenmannen en ex-corpsjongens, tamelijk veel Yup & Janneke.

Hoofdredactrice Ellen Roggeveen - als dát geen vrouw in de media is - zei het zo: 'De lezer van Carp fröbelt niet.'

Directeur Rikstus Oosterhuis - als dát geen he-man in de media is - formuleerde het aldus: 'Hij of zij doet niet aan tuinieren. Hij of zij leest een boek, bezoekt het theater, ziet een nieuwe film.'

En dan verklapt hij ook nog wat to carp betekenen kan: zeggen, speechen, opscheppen. En verder is Carp ook nog een dorpje vlakbij Ottawa, en een Koreaanse reuzenkarper die eeuwige jeugd, moed en volharding krijgt toegedicht, net als het blad.

Als de nieuwe Carp nu maar bevalt, want zo opzienbarend is de vormgeving (nog) niet. En als er binnenkort maar niet op hoofdredactioneel niveau een nieuwe wisseling van de wacht is. Oosterhuis, armen over elkaar: 'Als je een paar jaar je plasje hebt gedaan wil je wel weer eens iets anders.'

Zijn ouders bladeren zoet door het blad. Zijn lullepot bracht Wijn niet van de wijs. Wijn wil zijn mannetje staan. Is voorstander van het homohuwelijk. Voormalig PvdA-woordvoerder Bert Middel noemde hem de man met het 'dubbele gezicht'. Op de Jonge Socialisten knapte Wijn al op zijn zeventiende af, vanwege de geur van joints en geitenwollen sokken. En als hij in een dip zit heeft hij de portretten nog die de wanden van zijn werkkamer sieren: foto's van de staatssecretaris zélf met prominente persoonlijkheden uit de politiek, als een verpletterend zichtbare bezwering van zijn huidige carrière. Levensles van zijn moeder die actief is in het parochiebestuur: 'Heb je naaste lief.'

Of zou Joop Wijn toch lange tijd een watje zijn geweest? Een knor zelfs, in corps-termen?

Grrrrroh! Grrrroh!

Rikstus Oosterhuis, oud-Leyenaar, kijkt niet op of om. Joop Wijn glundert, en hoort er, mét glaasje jus, even helemaal bij.