Maandag: Investeer in kunst
Kunst is in essentie een immaterieel product waar toch behoefte aan is.
Veel kunst (ik heb het over dichtkunst, componeren, beeldende kunst) valt derhalve niet te scharen onder normale marktcriteria, omdat de tastbare waarde ervan niet te kwantificeren valt. In een notendop is dit ook de reden waarom bepaalde vormen van kunst al sinds mensenheugenis ondersteuning nodig hebben.
Dat gebeurt niet op commando van de kunstenaars zelf, maar is het resultaat van een reële vraag vanuit de samenleving, voortkomend uit alle geledingen van de maatschappij. Het verlenen van waarde en het bieden van zingeving is in een notendop de essentie van kunst.
Voor een samenleving is kunst niet minder dan een barometer van haar geestelijke gezondheid en diepgang. Dat er onvermijdelijk elitaire elementen verbonden zijn aan het herkennen van kunst valt niet te ontkennen: voor zaken van waarde dient nu eenmaal moeite te worden gedaan. En zo hoort dat ook.
De minieme investering die de Nederlandse overheid investeert in kunst, moet de samenleving juist koesteren (Opinie & Debat, 16 april). Er komt uiteindelijk veel meer voor terug dan eruitgaat, ook al is dat niet voor iedereen onmiddellijk zichtbaar.
