Luiselli, Slee, van der Vegt

De geschiedenis van mijn tanden

De essays van de Mexicaanse Valeria Luiselli (1983) vielen op door de ongewone combinatie van eruditie en baldadigheid. Toen ze in 2013 werd gevraagd om een bijdrage in een catalogus bij een tentoonstelling in een kunstgalerij die wordt gesponsord door een vruchtensapfabriek, begon ze na te denken over kunst, handel en waarde. Dat leidde tot de essay-roman De geschiedenis van mijn tanden, vertaald door P. Menard, waarin de onbetrouwbare veilingmeester Gustavo Sánchez Sánchez het woord neemt.

Kapot

Zeven van de romans die Carry Slee schreef voor lezers vanaf 12 zijn verfilmd, waaronder Spijt! en Afblijven. Na tien jaar is er vanaf woensdag een nieuwe roman voor die leeftijdscategorie: in Kapot leiden Thijs en zus Julia een fijn leven, maar hun ouders maken wel erg vaak ruzie. 'Let maar eens op, mama begint altijd', zegt Thijs. 'Ja hallo, niet zomaar hoor, omdat papa stom doet.' Een drama dreigt.

Navigatiesystemen

Drie jaar geleden, tijdens de Nacht van de Lange Verzen in zaal Perdu te Amsterdam, las Han van der Vegt de ruim twintig volle pagina's van zijn gedicht 'Wormgoor' voor. De tekst is nu afgedrukt in de bundel Navigatiesystemen, terwijl op de bijgevoegde cd te horen is hoe Van der Vegt voordraagt, bovendien ondersteund door de speciaal hiervoor gecomponeerde 'Wormgoorsuite' van Jan Frans van Dijkhuizen. In de bundel staan zes gedichten 'voorbij de menselijkheid', van de Antieken tot en met sciencefiction.

De dood

De trilogie van Jonas Gardell (1963) over een Zweeds homoseksueel stel in de jaren tachtig is na De liefde en De ziekte bij het slotdeel gekomen: De dood, vertaald door Kim Liebrand. 'Je leven kan in duigen vallen en toch blijf je naar de apotheek gaan om iets te kopen, je trekt een korte broek en een T-shirt aan omdat het zomer is, je groet bekenden, je zegt 'dank je' en 'het gaat prima', hoewel je wereld is ingestort en nooit meer kan worden gemaakt.'

De stilte van het licht - Schoonheid en onbehagen in de kunst

In zijn Volkskrantrubriek Zwagerman kijkt kijkt Joost Zwagerman al ruim vier jaar naar kunst, en schrijft daar vervolgens beschouwingen over. Een deel van die teksten is nu in bewerkte vorm gebundeld en aangevuld met niet eerder gepubliceerde stukken in De stilte van het licht - Schoonheid en onbehagen in de kunst. 'Móét een schilderij iets? Móét de kunst iets? Van mij niet. Kunst kán en wíl altijd iets, zonder dat het van ons, toeschouwers, per se moet.'

Proefjesboek

Vul een glas tot aan de rand met water; leg een ansichtkaart met de gladde kant op het glas; druk de kaart aan, til het glas op en keer het om. Wat er dan gebeurt is te lezen in Proefjesboek van Arno Verweij, bedoeld om kinderen vanaf een jaar of 8 te laten kennismaken met natuurkunde, scheikunde en biologie. Het boek komt voort uit proefjes.nl, een website die Robbert Dijkgraaf in 2004 opende. Dijkgraaf schreef ook het voorwoord: 'Er is niets mooiers dan met je eigen ogen zien hoe iets werkt. Je vergeet het nooit meer. Een experiment kan ook nooit fout gaan, de natuur werkt altijd!'

De opstand van Boko Haram

De terreurgroep Boko Haram houdt het noordoosten van Nigeria al jaren in de greep en is een probleem met vele gezichten, schrijft Manon Stravens in De opstand van Boko Haram. 'Onze feitelijke kennis is echter een groot zwart gat. Boko Haramgebied, de deelstaten Borno, Yobe en delen van Adamawa, zijn moeilijk toegankelijk en tot op heden levensgevaarlijk. We moeten het doen met ooggetuigenverslagen van opgejaagde vluchtelingen en zeldzame fotoreportages op de telefoon van een getuige.' Haar boek is een studie en een journalistieke zoektocht naar de drijvende kracht achter de terreur van deze 'soldaten van Allah', zoals ze zichzelf noemen.

Dit is mijn hof

Ik loop naar buiten om te pissen. Niets is zo ontspannend als tegen een boom of struik pissen, eikel in de wind, één met de natuur, vrij als een vogel.' Aldus schrijver en boerenzoon Chris de Stoop in de proloog van Dit is mijn hof, waarvoor hij terugkeerde naar de boerderij van zijn ouders, gelegen in de Hedwigepolder, die symbool is geworden voor het oude boerenland dat plaats moet maken voor nieuwe natuurgebieden.

Meester, meester!

Hoe inspirerend onderwijs levens kan veranderen', is de van zelfvertrouwen getuigende ondertitel die Yves van Kempen zijn boek Meester, meester! meeegaf. Van Kempen schrijft over zijn ervaringen op de Open Schoolgemeenschap Bijlmer en over zichzelf: 'Een volgzame leerling ben ik nooit geweest, in mijn kinderjaren was ik een dromer, op de middelbare school het liefst actief buiten de lessen om en voor enkele docenten mogelijk een tegendraadse scholier.'