Londen 7/7/05
Het terrorisme heeft opnieuw toegeslagen in Europa. De naam van Londen kan worden bijgeschreven bij de plaatsen waar willekeurige burgers het slachtoffer zijn geworden van meedogenloos extremistisch geweld....
Het tijdstip zal ook geen toeval zijn: de aanslag valt samen met de G8-top in Gleneagles. Groeperingen die een zeker publiek begrip voor hun zaak wensen te kweken, zouden zich allicht twee keer hebben bedacht voordat ze bij uitstek een evenement proberen te saboteren waar het lot van de armste wereldbewoners de agenda beheerst. Maar terroristen die hun inspiratie ontlenen aan Al Qa'ida, volgen de logica van het geweld. Ontwrichting en intimidatie vormen de hoekstenen van hun pr-beleid.
De in Gleneagles verzamelde leiders hebben terecht besloten hun beraad niet af te blazen, hoewel het verloop van de besprekingen ongetwijfeld een andere zal zijn dan was voorzien. Al is het maar omdat voorzitter Blair plotseling andere dingen aan zijn hoofd heeft. Toch zou het thans van extra betekenis zijn als de G8 erin zou slagen om een tastbare invulling te geven aan de 'ideologie van hoop en compassie' die president Bush aanmerkte als een onmisbaar wapen in de oorlog tegen het terrorisme.
Daarmee zijn de Britten zelf uiteraard nog niet over de schok heen. Een schok die extra groot is omdat het hen de laatste tijd zo voor de wind gaat. De Britse economie vertoont een gezonde groei. Juist deze week vond het nieuwe nationale élan zijn bekroning in de beslissing van het IOC om de organisatie van de Olympische Spelen van 2012 toe te kennen aan Londen.
Een en ander straalde ook af op premier Blair. De omstreden Irak-oorlog lag niet meer als een steen op zijn maag en hij wist zich geleidelijk te profileren als de enige leider met de visie en de wilskracht om de kwakkelende Europese Unie weer houvast te geven.
Kan Blair hierop voortborduren of moet hij vrezen voor 'Spaanse toestanden'? In zijn eerste reactie toonde hij zich de ontstelde maar vastberaden staatsman die niet wijkt voor terreur en heilig gelooft in de veerkracht van het Britse volk. Als het verleden een betrouwbare leidraad is, mag worden verwacht dat dit appèl een gunstig gehoor zal vinden. Daar komt bij dat de autoriteiten in Londen, doordrongen van het besef dat hun stad hoog stond genoteerd als terreurdoelwit, gisteren snel greep leken te krijgen op de situatie. Die Britse koelbloedigheid verdient eens te meer respect, juist ook vanuit Nederland waarvan zoveel burgers voor werk of plezier gastvrijheid genieten in Londen.
