Lissabon raakt zijn identiteit kwijt als de stad van de uitzichtloosheid
Lissabon is de hoofdstad van de weltschmerz. Hier wordt de melancholie nog beschouwd als de allerhoogste emotie. De uitzichtloosheid van het bestaan is hier iets om te koesteren en te bezingen in de fado.
De Portugese regering zorgde jarenlang voor het bijpassende decor. De huren werden bij wet bevroren om het huiseigenaren onmogelijk te maken in hun huizen te investeren. Het centrum kon zo jarenlang verkrotten.
Maar toen kwam Europa dat eiste dat de huren werden vrijgegeven, met in zijn kielzog het immer goedgeluimde Airbnb, dat nog nooit op enige weltschmerz te betrappen is geweest.
Lissabon wordt nu in rap tempo opgepoetst en verhuurd aan een snel groeiende horde toeristen. Prachtig natuurlijk, maar waar moeten de liefhebbers van de weltschmerz nu heen? Charleroi dan maar?
