Life of Pi

Het verhaal dat Pi te vertellen heeft, is niet zomaar een verhaal. Het is een verhaal dat je in God doet geloven. Tenminste, dat heeft een inspiratieloze schrijver gehoord, en dat is de reden dat hij nu naar de Indiase immigrant luistert, zo blijkt uit een van de eerste scènes van Life of Pi.

Het tweetal doet er wat lacherig over, maar met die mededeling ligt de lat natuurlijk hoog voor alles wat nog moet volgen. En er stond al veel op het spel: regisseur Ang Lee (Brokeback Mountain, Crouching Tiger Hidden Dragon) waagt zich met Life of Pi aan een boek dat 'onverfilmbaar' werd geacht. De wereldwijde bestseller is een fenomeen en speelt zich voor het grootste deel af op een reddingssloep, die 227 dagen op open zee dobbert, met slechts een man en een hongerige Bengaalse tijger erin. Zoiets zou moeten uitlopen op een levensgevaarlijke exercitie, of een saaie film.

Maar net als zijn hoofdpersoon is Lee een man die de (natuur)wetten uitdaagt. Met scenarist David Magee (Finding Neverland) heeft hij liefdevolle keuzes gemaakt uit het bronmateriaal. Maar de grootste triomf van Life of Pi is een technische. Zo zet Lee 3D in om de zee duizelingwekkend diep en oneindig te maken. Uit de computer tovert hij bovendien een verbluffende sprookjesversie van de natuur: levensecht, beeldschoon en huiveringwekkend tegelijk. Allereerst in de vorm van die tijger natuurlijk, die de hele film lang levensgevaarlijk blijft, zonder dat het vreemd is dat Pi hem niet meteen afmaakt. De soms grappige, soms spannende wisselwerking tussen hem en debutant Suraj Sharma wordt afgewisseld met stormen die beangstigend zijn, maar te mooi om weg te kijken. De ene overdonderende scène is nog niet voorbij, of een andere dient zich aan.

'Laat je niet foppen door het spektakel en de mooie lichtjes', waarschuwde Pi's vader zijn zoon bij een religieus festival. En hetzelfde kun je zeggen over Life of Pi. Zo goed als het werkt als avonturenroman, zo dun blijkt Pi's spirituele zoektocht die in het begin zo uitgebreid werd aangekondigd. Lastige vragen worden niet gesteld; spirituele boodschappen blijken teleurstellend simpel en makkelijk te doorgronden.

En toch degradeert dat Lee en zijn trukendoos niet tot edelkitsch. 'Ik weet niet wat het allemaal te betekenen heeft', bekent de schrijver. 'Waarom moet het iets te betekenen hebben?', antwoordt Pi. En met die instelling moet je kijken naar deze ode aan de verbeeldingskracht. Soms is een goed verhaal gewoon een goed verhaal. En prachtig is het, ontegenzeglijk.

undefined