Weerman Gerrit Hiemstra maakt zich op voor een roeitochtje Beeld Erik Smits — Weerman Gerrit Hiemstra maakt zich op voor een roeitochtjeBeeld Erik Smits

Gisteren voorspelde hij nog dat het 's ochtends mistig zou zijn, maar hier bij roeivereniging De Ank aan de Oude IJssel in Doetinchem is het hooguit wat grijzig als Gerrit om 10 uur de haven in komt glijden. Knalgeel hesje, knaloranje haar, knalrode wangen steken af tegen het donkere water.

'Hallo', hijgt Gerrit bezweet.

Hij was om kwart over 8 vertrokken, 'trainen voor de wedstrijd'. (Die is vandaag, 22 april, dus mocht u 's lands weerman in actie willen zien: ze starten om 11.30 uur bij de sluis in Doesburg, de eindstreep is hier, 'maar vooral Laag-Keppel is een mooi stuk om te kijken, en daar is ook een molen en een kasteel', mocht u er gelijk een dagje uit van willen maken.)

Zijn skiff, een 14 kilo lichte Carl Douglas, meert aan. Crísis wat is dat ding smal. En daar stapt dan ook nog 195 centimeters Gerrit uit zonder water te maken. 'Mensen denken vaak dat roeien een krachtsport is, maar het draait vooral om techniek en souplesse.'

Hoe het zo kwam, deze sport? 'Ik studeerde in Wageningen, daar heb ik drie jaar bij Argo geroeid. Daarna 25 jaar niet, tot ik in 2012 met mijn dochter de Olympische Spelen zat te kijken. Het roeien kwam en ik zei: 'Kijk, dat heb ik vroeger ook gedaan.' Dat wilde ze ook weleens proberen. We hebben dat een jaartje samen gedaan, maar ze studeert nu in Delft en voetbalt daar. Ik ben niet meer gestopt. Het is net als fietsen, je verleert het nooit.'

Jaaa, knikt Gerrit langzaam, 'ik zeg zo'n beetje om de twee weken: ik had veel eerder weer moeten beginnen. Het is zo'n fijne sport, je wordt er heel fit van en bent lekker buiten. Morgenavond ga ik weer. Vlak water, zonsondergang, rustig - dat is voor mij ontspannen hoor.'

Nu nog wel, Gerrit. Wacht maar tot er deze zaterdag tweehonderdduizend Volkskrant-lezers langs de kant staan.