'Laat Israël ook maar eens huilen'

Overal staan achter het grenshek stukken muur waarachter soldaten zich schuilhouden. Honderden meters lang ligt de weg aan Libanese kant bezaaid met puin, gebroken glas en omvergetrokken prikkeldraad. Af en toe dendert een tank van Unifil voorbij. Het dorp is stevig in handen van Hezbollah. Hezbollah-lid Abbas (20) legt uit dat het vooral angst is die demonstranten van de grens weghoudt. 'Sinds de drie Israëlische soldaten zijn gevangengenomen, weten de mensen niet wat ze kunnen verwachten.'

Het is niet alleen stil bij Fatima's poort, maar ook bij de Ramieh-poort, een paar kilometer verderop. Afgelopen weekeinde vielen er tijdens demonstraties nog twee doden. Volgens een vrouw uit het naburige dorp heeft de stilte twee oorzaken: de demonstranten zijn bang en het zomerseizoen is afgelopen. 'Veel van die demonstranten zaten hier tijdens de zomervakantie, de rest kwam uit de Palestijnse kampen in de buurt. Maar de vakantiegangers zijn terug naar Beiroet en hun kinderen naar school.'

De vrees van Unifil-woordvoeder Timur Goksel, die waarschuwde voor een escalatie van geweld omdat er de laatste dagen behalve stenen mogelijk ook granaten zouden zijn gebruikt, lijkt volgens bewoners van het grensgebied onnodig. Volgens de grensbewoners gaat de strijd niet tussen Palestijnen uit Libanese kampen, die op commando naar de grens worden gebracht, of om dagjesdemonstranten: het is Hezbollah dat Zuid-Libanon heeft bevrijd en dat de drie Israëlische soldaten heeft ontvoerd. Dat leidt volgens hen óf tot inwilliging van de eisen van Hezbollah, óf tot oorlog.

Dat laatste is haast onvermijdelijk, volgens Sultan Abu Allaynen, secretaris van de PLO en hoofd van de Fatah in Libanon. In zijn hoofdkwartier in het vluchtelingenkamp Al Rasjidiye, vlakbij de Libanees-Israëlische grens, wijst hij het vredesproces en de kans op vrede met zoveel woorden af. Omringd door zwaarbewapende lijfwachten die toesnellen om hem sigaretten en vuur te geven, geeft hij aan dat hij van Israël met premier Barak aan het hoofd geen vrede verwacht. 'Het is nu de beurt aan Israël om te doen waar we al jaren voor strijden. Ze geven niet veel om resoluties, maar zodra er drie van hun mensen worden ontvoerd is het huis te klein en gaan ze ons en Libanon en de Syriërs bedreigen. Laat Barak maar eens een les trekken uit wat er nu in Zuid-Libanon is gebeurd.'

'We accepteren niet dat onze moeders en dochters als enigen wegens rouw in het zwart gekleed gaan. We zullen Israël ook laten huilen. Ik laat me niet uit over onze plannen. Maar we hebben mensen over de hele wereld, zoals er overal Israëliërs wonen.'