Laat de nabestaanden alsjeblieft met rust
De nabestaanden van de vliegtuigcrash in Tripoli maken een vreselijke tijd door. Gun die mensen een media-loos verwerkingsproces.
Ten minste zeventig Nederlanders zijn slachtoffer geworden van de vliegramp in Tripoli, misschien zelfs meer. De media besteden royaal aandacht aan deze tragedie, en terecht.
Maar is het werkelijk nodig de enige overlevende, het jongetje Ruben, voortdurend op tv te tonen en zijn foto, soms zelfs levensgroot, af te drukken? Om namen te publiceren van slachtoffers en nabestaanden, en zelfs foto’s te publiceren van mensen die zijn overleden?
Schandalig
Het Jeugdjournaal is al afgereisd naar Tripoli. Wat gaat het daar doen? Een interview maken met het jongetje dat de ramp heeft overleefd? En met zijn oom en tante? Zouden zij op dit moment echt behoefte hebben aan tv-camera’s? Wie bewijs je hiermee een dienst?
In de extra editie die De Telegraaf donderdag 13 mei over de ramp maakte, staan de foto’s van twee zussen en een vrouw die slachtoffer werden van de crash. De man van de vrouw was, aldus de krant, ‘te aangeslagen om te reageren’ – wat betekent dat hij is gebeld.
Schandalig. Schandalig om mensen op zo’n moment lastig te vallen om te horen – ja, om wát te horen, eigenlijk? Kunnen deze journalisten niet zelf raden hoe verschrikkelijk het moet zijn om een of meer geliefden in één klap te verliezen?
Zuurstofmasker
Het Leidsch Dagblad opende donderdag, ook in een extra editie, met een reuzegrote foto van het gezichtje van Ruben, met zuurstofmasker, infuus en verband, en daaroverheen gedrukt de woorden HEL VAN TRIPOLI.
Hoe zouden deze journalisten het vinden als hun eigen neefje, dat zijn ouders en broer heeft verloren en zelf zwaar gewond is, op zo’n manier in het nieuws kwam?
Nieuwsgierig
Zulke publiciteit wordt gemaakt onder het mom van ‘het publiek goed informeren’. Maar het is niets anders dan smakeloze nieuwsgierigheid. Laat de slachtoffers in hun waarde, en de nabestaanden met rust.
