Kus je de wang, dan kus je de kont

Na eeuwen waarin mensen zich al dan niet onder dwang trachtten te voegen naar een religieus of politiek ideaalbeeld – de Ware Gelovige, de Nieuwe Socialistische Mens – , heeft het huidige tijdsgewricht steeds meer trekken van een ‘biologische dictatuur’: die van de altijd jonge en mooie mens. Kuczynski, mode- en society-columniste van The New York Times, voert een veelheid van statistieken aan waaruit blijkt dat oude dan wel lelijke mensen het steeds moeilijker hebben.

Maar ouderdom en lelijkheid, althans in puur fysieke zin, horen bij de herfst van het leven. In BeautyJunkies komen diverse Amerikanen aan het woord die het gevecht tegen de herfstwinden niet opgeven. Vaak behoren zij tot de babyboomgeneratie die, aldus Kuczynski, ‘haar identiteit aan jeugdigheid en opstandigheid ontleent’.

Een 55-jarige vrouw uit de amusementsindustrie moet elk jaar dieper in de buidel tasten om de billen strak te houden. Het weggehaalde vet wordt vervolgens gebruikt om het gezicht voller te maken. (‘Wie me een zoen op mijn wang geeft, kust in feite mijn reet’). Een 50-jarige New Yorkse advocaat gaat langs acht verschillende artsen om voldoende botoxrecepten bij elkaar te krijgen. Bij mannen is de stijging van het aantal plastische ingrepen nog explosiever dan bij vrouwen: in de VS tussen 1997 en 2001 met 256 procent.

Het is duur, gevaarlijk, en gaat vaak ten koste van ‘spirituele schoonheid’. Een regisseur als Martin Scorsese is bezorgd omdat hij door al het gelift, gezuig en gebotox steeds minder ‘expressieve gezichten’ ziet.

Een harde aanklacht tegen of diepgaande analyse van deze cultuur is BeautyJunkies echter niet geworden. Veleer is het een beschrijving van de wereld waarin de verslaafden rondwalen, en van Kuczynski’s eigen worstelingen. Zij is nog jong, mooi en mager, maar liet haar bovenste oogleden corrigeren, vet uit haar achterste wegzuigen en was tien jaar verslaafd aan Botox. Bij het uitkomen van het boek was zij al een jaar clean, mede geholpen door Shakespeare’s King Lear: ‘Aanvaarden moet de mens/ Net zo, dat hij moet gaan als dat hij komt.’