Dat, beste eetlezers, is literair. Er komt trouwens geen enkel niet-literaire thriller meer op de markt. Nou, aan het briljante eten bij La Terrazza in Castiglione Falletto was niks literairs, gisteren, dus daar kan ik ook weer geen inspiratie uit halen. Men beoefende er de aloude Italiaanse kunst van het culinaire weglaten, wat resulteerde in twee huiveringwekkend simpele gerechtjes, met een huiveringwekkend lekkere smaak. Grote witte bonen met wat ui en tonijn, en dungeschaafde venkel met tonijn en appelkappertjes. Twee keer hetzelfde ingrediënt, daar zitten ze niet mee, in Italië. En ze hebben gelijk. Het raffinement zat hem in het gebruiken van heel weinig tonijn. Gul zijn maakt het gerecht droog; de vis is slechts een accent.

Zet de appelkappertjes een half uur in water om het teveel aan zout en zuur te verwijderen. Meng ze met de venkel en de helft van de tonijn, plus citroensap, zout en olie naar smaak.

Meng ui, uitgelekte bonen en tonijn voorzichtig met olie, zout en azijn naar smaak. Laat beide antipasti een kwartiertje of langer staan voor het serveren. Met wat plakken goede coppa of parmaham erbij is het een zomerse lunch, zonder een voorgerecht.

Bonensalade met tonijn en venkel
ingrediënten

voor 4 personen

stuk of 12 appelkappertjes

1 venkelknol, dun geschaafd of gesneden

citroensap

goede olijfolie

2 halfliterblikken grote witte bonen

1/2 rode ui, in dunne flinters

2 dikke eetlepels tonijn in olie, goed fijngemaakt

wijnazijnzout

peper