Kramnik blijft royaal binnen remisemarge

Alle commentatoren noemden de partij vooraf de beslissende van de match. Als Kasparov wilde terugkomen, moest hij in elk geval de eerste van zijn drie resterende witpartijen tot een goed einde brengen. Maar het heeft er geen moment naar uitgezien dat de kampioen in zijn opdracht zou slagen. Hij kwam niet verder dan een wat beter eindspel dat steeds binnen de remisemarge bleef.

Opnieuw was het Kramnik die de toon van de partij zette. Waarschijnlijk net op tijd nam hij afscheid van de Berlijnse verdediging die hem in het eerste deel van de match drie remises opleverde. Hij schakelde over op een andere variant van de Spaanse opening en liet zien dat hij die al evenzeer tot in de puntjes beheerst. Wat heeft Kramnik zich toch formidabel voorbereid op de tweekamp van zijn leven. Niets heeft hij aan het toeval overgelaten en steeds is hij Kasparov een slag voor.

De eerste 21 zetten schudde Kramnik zonder noemenswaardige denkpauze uit zijn mouw. Hij nam genoegen met een licht inferieur eindspel dat hij thuis grondig had onderzocht. 'Ik wist wat ik deed', zei hij na afloop. 'Ik was ervan overtuigd dat zwart remise zou kunnen maken.' Kasparov sprak hem niet tegen.

In alle opzichten is Kasparov niet zich zelf in deze match. Een medewerker van zijn team vertelde dat hij zich na de smadelijke nederlaag in de tiende partij bij zijn begeleidingsteam had verontschuldigd voor zijn abominabele spel. Zo kennen we Kasparov niet. Was het niet zijn gewoonte om na een nederlaag de secondanten met de koppen tegen elkaar aan te slaan?

Tijdens de partij maakte Kasparov gisteren een terneergeslagen indruk. Toen hij na de wederzijds snel gespeelde openingszetten merkte dat Kramnik opnieuw in een thuis voorbereide stelling was terechtgekomen, begon hij grimassen te trekken en met zijn hoofd te schudden. Soms stelt Kasparov zich alleen maar aan maar ditmaal niet. Hij wist dat hij ook deze partij niet zou winnen.

Geconcentreerd was hij wel. Ook als hij niet aan zet was, bleef Kasparov soms lang aan het bord zitten om te speuren naar die ene kleine kans. Pas in het vierde speeluur, toen de remise onafwendbaar was geworden, viel de spanning van hem af. Zijn commentaar was berustend: 'Ik speel niet goed in deze match.'