Korte stop Wyman verlaat honkbalclub ADO en vertrekt naar Curaçao De vaste baan vervangt knuppel en veldwerk

Van onze honkbalmedewerker

Peter Bruin

DEN HAAG

Wyman had het zich al twee jaar geleden voorgenomen: een kans op een vaste baan op de Antillen zou hij niet voorbij laten gaan. Al verdiende hij niet slecht op de expeditie bij Menken en Van Grieken in Den Haag. Bij ADO, de enige hoofdklasser zonder hoofdsponsor, kreeg hij slechts een zakcentje. Hij vond het niet erg, want hij speelde er met vrienden. Dat vergoedde veel.

Maar toen hij hoorde dat er gevangenispersooneel op Curaçao werd gezocht, nam hij direct het besluit om afscheid van ADO en het Nederlands honkbal te nemen. Ook al is het seizoen nog lang niet afgelopen.

Want Wyman weet dat het een droom is van alle uitgeweken eilanders om een baan op de Antillen te vinden. Hij heeft heel wat vrienden die erheen zijn teruggekeerd. Ze kwamen eerst vol verwachting naar Nederland om een toekomst op te bouwen. 'Maar als dat niet lukt en ze kunnen daarginds een baan krijgen dan gaan ze allemaal terug.'

Goed beschouwd is het nog lang niet zeker dat Wyman de baan krijgt waar hij zo vurig op hoopt. Het sollicitatiegesprek heeft pas overmorgen plaats. Maar Wyman twijfelt niet. 'Het zit vast in m'n hoofd dat ik daar een baan krijg.'

Hij heeft al telefonisch contact daarover met Curaçao gehad. 'Iemand zei, ik wil je wel aannemen maar ik ken je niet. Kom eerst maar eens langs.' Na een tijdje tobben in Holland denkt Wyman nu aan zijn toekomst. Dit weekende kwam Wyman op het honkbalveld niet meer in actie. 'Ik had mijn spullen al ingepakt.'

En dus arriveerde hij per fiets op het honkbalveld toen de wedstrijd tegen Sparta al een stevig eind op weg was. Daar zag hij hoe de tegenstander in de laatste slagbeurt een 8-5 achterstand rechttrok door een homerun van Cijntje en een honkslag van veteraan Van der Mark. En in de verlenging zegevierde Sparta, nadat Cohen om onduidelijke redenen was vervangen, dank zij een homerun van Wilson.

Wyman liep wat onwennig rond. Hij drukte een paar bekenden de hand. 'Nu ik hier zit en de ploeg zie spelen heb ik eigenlijk de behoefte het veld op te lopen en mee te doen.' Na afloop werd hij uitgenodigd nog eenmaal het speelveld te betreden. Coach Volkerijk sprak vriendelijke woorden en Wyman ontving als herinnering een houten knuppel met handtekeningen van de ADO-spelers, een stapel foto's en een ADO-shirt met rugnummer tien en zijn naam.

Vooral het shirt wilde hij graag hebben. Dat had hij dan ook al geregeld met teamleider Jacques Klerx. Geroutineerd nam hij de presentjes in ontvangst. Want afscheid nemen is Wyman wel gewend. Hij speelt al vanaf 1989 in Nederland, maar is nooit langer dan een seizoen bij een club gebleven. Wel keerde hij soms terug naar een vereniging waar hij eerder actief was geweest. Zoals bij ADO.

Moeiteloos somt hij de clubs op waar hij heeft gespeeld. Het failliet gegane Giants, softbal bij Kokolishi, Celeritas. Er bestonden steeds voldoende redenen om na een jaar te vertrekken. Zo heeft Wyman vanaf 1992 elk jaar deelgenomen aan de play-offs. Met ADO, Kinheim, opnieuw ADO, vorig jaar Neptunus en nu weer ADO.

Aan ADO bewaart hij zijn beste herinneringen. 'Het is eigenlijk een familieteam. We hadden nooit ruzie. Wel eens een meningsverschil maar nooit ruzie. We zijn vrienden. Vorige week hoefden we niet te spelen. Zijn we met z'n allen naar het Kontiki-bad van Duinrell gegaan. Dat zegt toch wel wat, of niet?'

De laatste jaren ontwikkelde Wyman zich tot een korte stop waarvan er maar weinig in Europa zijn. Snel, behendig, vrijwel onpasseerbaar en altijd op zoek naar stijlvolle oplossingen om in samenwerking met meestal de eerste honkman verdedigende problemen op te lossen.

Zijn sterke punt is zijn ervaring. 'Ik ken alle tegenstanders. Ik weet hoe en in welke richting ze meestal slaan.' In 1993 dacht hij heel even aan een selectie voor het Nederlands team. 'Maar toen hebben ze in de computer gekeken. Daarin stond dat ik in 1988 tijdens het WK voor de Nederlandse Antillen heb gespeeld. Daarom mocht ik niet meer voor Nederland uitkomen.'

Hij verheugt zich op het naderend weerzien met Curaçao. Ook op zijn oude club Wild Cats, waar hij weer gaat honkballen. En natuurlijk op zijn nieuwe baan. 'De gevangenis gaat volgend jaar open. Als ik word aangenomen begin ik eerst bij de grote gevangenis op Curacao. De ervaring die ik daar opdoe kan ik later mooi gebruiken bij m'n werk in de jeugdgevangenis.'