Koninklijke fiscale trucs

De Daffodil Trust die Prinses Christina op Guernsey heeft ingeschreven is volgens de Rijksvoorlichtingsdienst níet bedoeld om belasting te ontwijken. Toen ze dat dit weekend hoorden, op Guernsey, stonden ze daar wel even héél raar te kijken. Ze raakten er bijna van in een identiteitscrisis.

‘Waarom heeft ze haar geld hier dan wél gestald?’

‘Weet niemand. Misschien heeft ze het vast vooruit gestuurd en komt ze er binnenkort zelf achteraan.’

Minister Donner

Zaterdag hoorde ik een geschrokken minister Donner op de radio. De Donners waren al minister toen de vorst zijn schoenen nog liet poetsen door de premier, en Piet Heins betovergrootvader was niet voor niets degene die het ‘Leve de koningin!’ introduceerde na de Troonrede.

Het zullen dus de Donners niet zijn die de republiek uitroepen. Misschien was Piet Hein daarom ook zo ontzet over de ‘suggestie van belastingontwijking’ alleen al, zaterdag in deze krant. Er stond gewoon wat er stond: de prinses heeft een trust op Guernsey en dat levert belastingvoordeel op – of dat nou de bedoeling was of niet.

Belastingontwijking

Maar Donner proefde de schandelijke insinuatie van belastingontwijking en ontstak in een bijkans heilige verontwaardiging.

Dat koninklijk bloed zich zou verlagen tot belastingbesparende activiteiten wil er bij mensen als Donner niet in. En zelfs wanneer de Daffodil Trust wél om fiscale redenen op Guernsey zou zijn gevestigd (we mógen het niet uitsluiten), dan is dat zeker gebeurd buiten verantwoordelijkheid van het betrokken lid der koninklijke familie.

Zingen, zingen, zingen

Mens is alleen geïnteresseerd in zingen, in Londen, New York, of op Guernsey, maakt haar niks uit. Als ze maar kan zingen vindt ze alles prima en tekent ze alles. Snapt ook niks van geld, zingt altijd voor niks – niet dat iemand ervoor zou willen betalen.

Maar dat gaat eigenlijk al te ver – de koninklijke familie is het plebs excuses noch verantwoording schuldig.

Achter de dranghekken blijven en bij het passeren van de koets als een waanzinnige zwaaien met dat vlaggetje: pas dan ben je heel goed bezig, als burger.

Ordinair gestook

Het is in de wereld van de Donners niet aan het volk vraagtekens te zetten bij de moraal van de koninklijke familie. Daartoe zijn wij niet op aarde; die moraal is van een andere orde. Een in protestantse kring nog altijd diep gevoeld besef van de goddelijke notie van de monarchie – die van God, Nederland en Oranje – laat geen ordinair gestook tegen het heilige instituut toe.
De vraag of de moraliteit in het geding was kon, zei Donner, ‘niet berusten op het adres van een postbus’.

Waarom eigenlijk niet?

De mevrouw op Noordeinde 68 betaalt geen loon- en inkomstenbelasting, schenkingsrechten noch erfbelasting – ze betaalt niet eens wegenbelasting. Ze ontvangt van degenen die wél belasting betalen een vorstelijk salaris en tevens een meer dan riante onkostenvergoeding.

AOW

De belastingbetaler draait op voor het onderhoud aan haar paleizen, voor haar vliegreizen, het salaris van haar 800 man personeel en voor haar bootje. Ze ontvangt ook elke maand keurig haar AOW.

Als vanuit het paleis van die mevrouw fiscale trucs worden georganiseerd, dan vind ik het niet zo raar daar een moralistisch vraagtekentje bij te zetten.