'Knokken voor je dagelijks brood'

Hij is een vakman, laat niemand zich daar in vergissen. De 45-jarige elektriciën Evanson Njoroge weet voor elk probleem een oplossing. Dus wie maar van zijn diensten gebruik wil maken, kan een beroep op hem doen. Elke dag reist hij met de matatu naar het centrum van Nairobi en biedt hij zich aan als dagloner. Al 23 jaar lang.

'Ik heb de stad in die tijd enorm zien veranderen. Hoe groot is hij nu niet! En dan al die verkeersopstoppingen, de vervuiling. Nairobi is dodelijk. Maar hier ben ik gelukkig. Wat wil je ook? Buiten de steden is vaak niet eens elektriciteit. Daar valt voor iemand als ik geen cent te verdienen.'

In zijn eigen woonwijk klust hij soms wat bij als hulpje voor de lokale politicus van Kanu, Kenia's regeringspartij. Maar dat levert te weinig op.

Zeven dagen per week moet hij de baan op om het werk en daarmee het inkomen voor die dag te vinden.

In het stadscentrum is het soms letterlijk een gevecht om aan werk te komen. 'De hele meute verzamelt zich daar en iedereen wil die dag natuurlijk een baantje. Je moet knokken om je dagelijks brood bij elkaar te scharrelen. En soms heb je pech. Dan ga je met lege handen en zonder een shilling weer terug naar huis.'

Maar de volgende dag staat Evanson er weer. Twee van zijn vier kinderen doen inmiddels vergelijkbaar werk. Ook zij verdienen nauwelijks. Een opleiding was onbetaalbaar. Voor hún kinderen misschien wel. Later.

'Met z'n allen verdienen we ongeveer een dollar per dag. Ja, zeventig of tachtig shilling. Stel je voor, alleen al de matatu kost twintig shilling.

'Zorg er daarna maar eens voor dat je kinderen te eten krijgen. Het is een heel gevecht. Maar in Kenia is er voor ons geen alternatief. Wat zouden we kunnen doen?'