Kernmotief
Over de hamvraag: is er nu wel of geen verwijzing naar het Dies Irae kunnen wij kort zijn (Kunst, 5 december en Geachte redactie, 8 en 9 december)....
Het Dies Irae-motief, dat vier noten beslaat en bijvoorbeeld in de finale op aangrijpende wijze door de trombones wordt gespeeld, is een kernmotief van Mahlers Tweede Symfonie, in zijn optiek onontbeerlijk omdat er anders geen Opstanding plaats zou kunnen vinden. Hör auf zu beben, zingt het koor in de finale en het is juist het beven voor de toorn van het Dies Irae dat hier een koppeling maakt tussen het eerste deel, de Totenfeier en het laatste deel, het Auferstehen. Muzikaal is al in het eerste deel het Dies Irae-motief waarneembaar (vanaf maat 270). Het laatste deel pakt dit moment weer op en werkt het uit tot een prachtige climax in de doorwerking. Hierna keert het motief nog herhaaldelijk terug om uiteindelijk zijn bevrijding te vinden in het jubelende Auferstehen.
