KERKSTRAAT

'Wij geloven. Maar niet in: die dan leeft die dan zorgt', predikt het Leger des Heils vanaf een kledingcontainer.

Nummer 11 draagt de naam In de Goeree. Nummer 13 heet De Vier Heuvelen. Maar dan ben ik het spoor al danig bijster.

Middag in de Kerkstraat van Nieuwe Pekela. Boven het Pekelerhoofddiep hangen nog wat mistflarden. Loodrecht staat de straat op dit veenkanaal. Rechts bomen en doorzonwoningen, links een winkelcentrumpje, bomen en aanleunwoningen. En een groot parkeerterrein met een bibliotheek en een schaftkeet van waaruit een gemeentewerker nieuwsgierig mijn geslenter gadeslaat.

Zo klein is deze gemeenschap dat iedere buitenstaander onmiddellijk op de vingers wordt gekeken. Ik kijk naar het minivijvertje van nummer 29, de gemeentewerker kijkt mee. Ik bestudeer de bol

chrysant bij de voordeur van nummer 27, de gemeentewerker bestudeert mee.

Een geluidswagen van de supportersclub PJC trekt voorbij. Vanavond valt in de kantine op het sportpark een half varken te winnen. Met bingo? Met ganzeborden? Met pijltjes gooien? Dreunende hoempamuziek smoort de stem voortijdig. De gemeentewerker trekt zich terug in zijn keet om te schaften.

Dit is een overzichtelijke, geordende straat en toch word ik even hevig op het verkeerde been gezet. Na nummer 7 sta ik ineens voor nummer 2. Of hoort die bij de Vermeerlaan? Na nummer 17 volgt nog 'n keer nummer 17. Of is die van de Frans Halslaan?

'Is dit nog steeds de Kerkstraat, mevrouw?'

'Jazeker, meneer, tot aan de splitsing. Zoekt u een bepaald nummer?'

Ik zoek ze allemaal.

Wat hebben Nederlanders toch met houten wagenwielen? Raamkozijnen maken ze ervan. Of tuinhekken, zoals nummer 21 en 21a. Of ze stellen ze gewoon ten toon op het gazon, zoals nummer 72.

Op het troosteloze kerkpleintje staat een winkelwagentje van C1000 eenzaam te zijn. Het gras schiet op tussen de tegels. De kerk (Nederlands Hervormd) maakt een doodse, lege indruk, maar bezit aan de achterkant een verrassende klokgevel die Italiaans aandoet en boven het patronaat (met toneelpodium) uittorent en even de straat wegtrekt uit het veen.

Nummer 25 heeft zojuist een aanhangwagentje gekocht. Het staat in plastic verpakt op de oprit. Met een Engels nummerbord. Nummer 11 legt een vijver aan. De zonnewijzer van nummer 17 staat op een witte sokkel.

De voordeuren van de doorzonwoningen zijn roomkleurig en hebben een dakje zonder dak, wat neerkomt op een bekisting die boven de deuren is gehangen en waarvan mij het nut volledig ontgaat want ze biedt schaduw noch bescherming. Alle huizen zijn elkaars blauwdruk, tot de gehaakte kleedjes toe. Alleen de gemanicuurde voortuinen doen een flauwe poging zich te onderscheiden. En de tuitjeskan voor het raam van nummer 72, ja, die van het karrewiel.

Het postkantoor woont op nummer 2 in bij C1000, ja, die van dat eenzame winkelwagentje. De slagerij van Meijer op nummer 8 is dichtgeplakt. Bloemen- en dierenshop Jolanda op nummer 12 weet te melden dat het Schotse Week is geweest in Nieuwe Pekela. Volgend jaar herhaling.

Ach, die dan leeft, die dan zorgt.

Frans van Schoonderwalt