Kamerlid Teeven wacht nog steeds op antwoord van bewindsman Teeven
De allereerste Kamervraag, een magisch moment voor elk Tweede Kamerlid. Opeens mag je zomaar een minister een paar vragen sturen en het kabinet moet antwoorden. Iedereen in Nederland kan worden afgepoeierd, maar jij niet. Toch kan dat soms tegenvallen. Uit een recente lijst die de Volkskrant in handen heeft, blijkt dat sinds 2007 ruim 300 schriftelijke Kamervragen zijn genegeerd of veel te laat zijn beantwoord.
Drie jaar geleden vroeg PVV-Kamerlid Richard de Mos wat waarnemend Milieuminister Huizinga vond van een 'propagandafilmpje van klimaatalarmisten' Hij kreeg haar mening nooit. En in 2009 was het GroenLinkser Tofik Dibi die wilde weten of minister Verburg van Landbouw zich kon voorstellen dat mensen zich de haren van hun hoofd plukten bij het nieuws dat het plukken van ganzen pijnloos zou zijn. Haar lippen bleven op elkaar.
Sommige vragen liggen al jaren te wachten op antwoord en het kerkhof van vergeten vragen blijft maar groeien: in 2013 waren er al weer 34 vragen die niet op tijd (binnen drie weken) werden behandeld. Laat de Kamer hier niet veel invloed verloren gaan?
Doorzettingsvermogen
Het SP-Kamerlid Ronald van Raak, tevens fractiesecretaris, vreest van wel. Soms vergt het krijgen van antwoorden veel doorzettingsvermogen, stelt hij. Kamerleden kunnen een rappèl doen of de vraag nog een keer stellen. 'Als er dan nog geen antwoord komt, laten veel Kamerleden het erbij zitten', aldus Van Raak.
Zelf staat de SP'er ook op de lijst. Begin augustus stuurde hij schriftelijke vragen naar minister Plasterk van Binnenlandse Zaken over het aftappen van de telefoons van Kamerleden. Maar geen antwoord. Van Raak: 'Als lid van het Kamerpresidium heb ik toen zelf de AIVD uitgenodigd om Tweede Kamerleden te briefen over hun telefoongebruik. Toen wist ik precies wat ik wilde weten.'
Een andere reden is wellicht dat het aantal Kamervragen blijft stijgen. Volgens de Nationale Nieuwsmonitor werden in 2002 iets minder dan 1.500 schriftelijke vragen gesteld. Tien jaar later waren dat er al meer dan 2.500.
De vraag die het langst op de plank ligt, is die van Kamerlid Fred Teeven. In 2007 stelde hij vergeefs een serie vragen aan de minister van Justitie over het verplicht afstaan van dna. Mocht Teeven nog nieuwsgierig zijn: hij is nu zelf bewindsman op het ministerie dat hem de antwoorden verschuldigd is.
