Jubileum De Waart met Wagner gevierd

In de Walkürenritt schudde De Waart de boel vervolgens flink op. Dit stuk van Wagner moet je zién: hoe de stormvlagen zich wervelend voortplanten door het orkest is een feest op zichzelf. Terfel wist wat hem te doen stond en bood De Waart een uit een bloemstuk geplukte goudsbloem aan.

Na de pauze volgde luchtiger materie. Edo de Waart opende met de Ouverture uit Mozarts Le Nozze di Figaro, waarna het loos ging met Terfel. In 'Non più andrai' uit dezelfde opera schetste hij Figaro's komische kanten nog met louter noten, maar in 'Der Vogelfänger bin ich ja' werd een denkbeeldige panfluit aanleiding tot een klein toneelstukje. Meesterlijk, zoals hij met vederlichte stem het orkest dwong mee te gaan in zijn kleine rubati. Terfels metamorfose tot Verdi's lichtzinnige dikzak Falstaff daarna in 'Ehi! Paggio!. . . L'onore!' werd gecompleteerd door een bromtoon-dialoogje met de trombones.

Het Radio Filharmonisch liet zich nog eens van zijn beste kant zien in de grillige wendingen van de Ouverture Candide van Bernstein, waarna de vloer was voor Bryn Terfel en de musical, variërend van 'How to handle a woman' uit Camelot van Loewe tot 'The impossible Dream' uit Man of la Mancha van Mitch Leigh, muziek waarvoor Terfel niet alleen een zwak heeft, maar ook een groot talent. Twee toegiften waren nodig om het publiek tot bedaren te brengen. Jolande van der Klis

Camera's, bloemen en een bomvolle zaal - de Matinee op de vrije zaterdag oogde nog geanimeerder dan gebruikelijk. Het uitgesproken feestelijke programma van opera- en musicalfragmenten door geweldenaar Bryn Terfel stond dan ook in het teken van het 12,5-jarig jubileum van dirigent Edo de Waart bij het Radio Filharmonisch Orkest. De live-registratie wordt later op tv uitgezonden, en Deutsche Grammo phon brengt er een dvd-video van uit.