Jouster trots

Bij Pop-Eye, de zaak aan de Midstraat in Joure, stond de plaats de hele dag op: Barefoot And Pregnant van The Serenes. Eigenaar Hains had de plaat ruim ingeslagen: cd, lp, je kon kiezen. Het was de bestverkopende titel van het moment.

Ik kocht de lp. 'Vinyl' zei je niet in 1990. Een prachtplaat vond ik het, vooral Voodoo Economics, Abiding Place en Good Missionary. The Serenes waren voor mij nergens mee te vergelijken, want van The Chills en The Feelies had ik nooit gehoord. Dat The Serenes het Friese land verklankten, zoals sommige recensenten schreven, vond ik maar onzin.

Er waren in het dorp nog een paar bandjes actief, die soms in een plaatselijk café optraden: 't Hert of het zaaltje boven De Zwarte Haan. Maar een Jouster band met een echt album, dat jubelrecensies in OOR en de landelijke kranten kreeg? Dat was me toch wel wat.

Joure was trots op The Serenes. Ik ook.

De bandleden zaten vaak in café De Stam. Vooral Theo de Jong, een van de twee zanger-gitaristen (Paul Dokter was de andere), zag ik er bijna altijd zitten. Ik sprak hem nooit, want hij was ouder: een barhanger, terwijl wij altijd achterin stonden, bij het biljart.

Theo hing bepaald niet de rockheld uit. Het leek eerder alsof hij het allemaal niet wilde weten. Die indruk wekte de band op het podium ook een beetje, bijvoorbeeld toen ik ze op 14 december 1990 zag spelen in jongerencentrum Sfinks aan de Rottumerweg in Heerenveen, de stad waar ik als vwo-scholier dagelijks naartoe fietste.

Het weidse, sprankelende gitaargeluid van The Serenes pakte er harder en scherpergerand uit dan op de plaat, vooral de nummers die door Paul Dokter werden gezongen. Theo was vooral stoïcijns, niet bezig met het publiek, des te meer met zijn gitaar.

Nirvana brak door, ik vergat The Serenes. Zelfs The Serenes vergaten The Serenes een beetje. Ik verhuisde als student naar Amsterdam.

Het tweede Serenes-album, Back To Wonder, zag ik in 1993 bij toeval in de winkel liggen. Ik kocht de cd zonder er al te veel van te verwachten, maar vond hem opnieuw geweldig. In het cd-boekje zag ik dat Paul uit de band was verdwenen en dat Theo nu in zijn eentje bandleider was. De hoesfoto, achter op de cd, was gemaakt in De Stam.

Op Tweede Kerstdag 1993 zag ik ze in de Melkweg spelen. Toen ik nog in Joure woonde, vond ik het cool: een Jouster band die in zalen als Tivoli en Paradiso mocht spelen. Nu stond ik in zo'n zaal als neo-Amsterdammer. Daar gloeide de trots weer. Er was niet zo veel publiek, maar hé, het was Tweede Kerstdag, iedereen zat natuurlijk te dineren bij familie, op een normale dag was het vast veel drukker geweest.

Wel moest ik na afloop vaststellen dat ik de band een vrij miserabele indruk vond maken: het bandgeluid was prachtig en krachtig, maar ze stonden erbij als een stel dooien. Theo werkte stuurs zijn set af. Ik had niet het idee dat ik naar een band stond te kijken die nog veel geloof in de toekomst had.

Aan het einde van de clubtournee kapten The Serenes ermee.

Vrijdag 30 december 2005. Mijn vrienden en ik zien Ajax in Heerenveen een pak rammel krijgen van de tegenstander uit mijn geboorteplaats. Na afloop neem ik ze mee naar Joure. Naar De Stam.

Bastiaan houdt ook van The Serenes. Hij was op Tweede Kerstdag 1993 ook in de Melkweg. In de bus vertel ik hem dat Theo de Jong wel aan de bar zal zitten.

Inderdaad: Theo zit er.

'Nu niet meer', antwoordt hij op de vraag of hij soms Theo van The Serenes is. Daarna weert hij alle waarderende woorden af en doet hij, tot onze verbijstering, alsof het allemaal maar niks voorstelde, die Serenes. Barefoot And Pregnant? Paar leuke liedjes. Back To Wonder? Mwah. Trouwens: de zaak viel toen al uit elkaar.

'Gaan jullie nog eens een reünietournee doen?', vraagt Bastiaan.

'Nee', zegt Theo - en meer heeft hij er niet over te melden.

Ik weet vrijwel zeker dat ik The Serenes rond 1990 behalve in de Sfinks, ook in café 't Hert zag optreden, en ik ben de enige niet, maar manager Jan ten Boom en Theo de Jong kunnen zich geen optreden in 't Hert herinneren.

The Serenes speelden sowieso liever niet in Joure: Theo had een hekel aan dronken bekenden voor zijn neus. De Sfinks in Heerenveen bestaat al jaren niet meer.

Ook weg: platenzaak Pop-Eye. Toen eigenaar Hains in 2009 overleed, ontdekte ik pas dat je zijn naam zo schreef. Ik dacht altijd Heinz.

Maar: Barefoot And Pregnant is eindelijk heruitgegeven, de plaat is nog beter dan ik me herinnerde en hij stond vorige week toch maar mooi op één in de verkooplijst van mijn Amsterdamse platendealer Concerto. Toevallig.

Extra:Simmer

Het tweede Serenes-album Back To Wonder (1993) is niet meer via reguliere kanalen te koop, maar duikt wel regelmatig op Marktplaats en eBay op. Nog wél goed en goedkoop verkrijgbaar, en ten onrechte vergeten, is Mothertongue (1997), het enige album van Simmer, de band die Theo de Jong na The Serenes oprichtte.

undefined