Journalisten en hun particuliere fantasietjes

'Ze is 26 en prachtig. Niet op een buitenaardse, catwalk-achtige manier, maar in a minor knock-around key, a blue mood, a slow dance. Ze is blond, maar heur haar is donker bij de wortels. Ze is lang, maar alleen met de juiste schoenen aan. Ze is zelfs sexy en zelfverzekerd als ze naakt is, maar alleen als ze een personage speelt.' Het is een stukje tekst dat je eigenlijk zin voor zin moet analyseren. Wat schrijft Vanity Fairs Rich Cohen hier nou in zijn coverstory over Margot Robbie? Dat 'blue mood, slow dance'-stukje kon ik niet eens zinnig vertalen, maar ook native speakers begrepen niets van. 'Die woorden ken ik', stelde een lezer, 'maar zo bij elkaar kan ik er geen touw aan vastknopen.' Het leverde Cohen een stroom van verontwaardigde reacties op.

Toch is hij niet de eerste journalist die bij een beroemde actrice of zangeres niet meer kan nadenken en zo verliefd lijkt op zijn eigen bloemrijke beschrijvingen dat er geen einde aan komt. Zo was Megan Fox in Esquire onder meer een 'screensaver op de laptop van een puberjongen of de onder-de-douche-fantasie voor een advocaat op middelbare leeftijd'. 'Met rondingen en mooi in een jurk', stond er in The New York Times over Lana del Rey. 'Een dunnere Adele, een stabielere Amy Winehouse.' Over Sky Ferreira in LA Weekly: 'Koud, maar zoet, als een net gelikte lolly.' In Nederland kon een journalist van NRC zich niet concentreren omdat Scarlett Johansson 'zacht bloemig' rook en oogcontact maakte.

Natuurlijk, artistieke vrijheid voor iedereen. Voor actrices is het uiterlijk onderdeel van hun werk, maar dat is niet het enige. Wat moet het merkwaardig zijn voor Robbie: je geeft de journalist die verdacht veel aandacht heeft voor seksscènes het standaard riedeltje over hoe 'ongemakkelijk' ze zijn en leest vervolgens: 'Even waren we stil. Ze dacht ergens aan, ik dacht aan iets anders.' Pardon? LA Weekly heeft deze week excuses aangeboden aan een woedende Sky Ferreira.

Waar zijn de eindredacteuren die tegen dit soort dwepers zeggen: dat gedeelte over hoe je mijmert over vreemdgaan (met Rosario Dawson, in Esquire), zullen we dat maar schrappen? Moeten alleen vrouwen dan maar dit soort stukken schrijven? Welnee (Lili Anolik kon er ook wat van, in haar Scarlett Johansson-interview in Vanity Fair). De auteur hoeft zich alleen maar te realiseren dat de geïnterviewde interessanter is dan zijn particuliere fantasietjes. Dan als laatste check nog even de tekst doorlezen en elke 'zij' vervangen door 'hij'. Voelt het vreemd of ongemakkelijk?

Delete, delete, delete.