Jip

Tom maakt zich zorgen. De bevalling van een koe kan weliswaar twee uur duren, maar met Jip schiet het nog niet echt op. Om het de moeder wat makkelijker te maken, legt hij wat stro neer. Omdat Tineke niet bij het breken van de vliezen was en Tom dus ook niet weet hoelang de bevalling al bezig is, neemt hij het zekere voor het onzekere: Jip moet een handje worden geholpen.

In de bijkeuken worden de ijzeren kettingen ontsmet die aan de wastafel hangen. Straks worden ze gebruikt om Jips moeder een handje te helpen. Ook de geboortekrik staat paraat; die stimuleert de moederkoe om bij weeën te persen. De bevalling kan beginnen.

Tom en Tineke klimmen over het hek van de stal en maken de koe met haar horens aan het hek vast. Terwijl Tineke de geboortekrik hanteert, bevestigt Tom de kettingen aan de pootjes van het stiertje. Binnen vijf minuten is de klus geklaard: Jip is geboren.

Tineke wrijft hem warm en droog met wat stro en zijn moeder krijgt van Tom een aai over haar kop. Ze is nog helemaal beduusd van de bevalling en haar moederinstinct laat haar even in de steek. De andere koeien grijpen hun kans en doen een poging om het stiertje droog te likken. Tineke verjaagt ze met de riek en leidt de moeder met zachte dwang naar haar pasgeborene, die met gesloten oogjes in het stro ligt. Jip wordt door zijn moeder na een korte aarzeling met een welgemeende lik over zijn kop van harte welkom geheten in haar gezin.