Jazz: Elastic Jargon ****

Elastic Jargon. Bimhuis, Amsterdam, 16 september.

One, two, three, four... Zo hoor je de leider van een strijkersgroep niet vaak aftellen, maar Elastic Jargon van altviolist Maurice Horsthuis is een swingende uitzondering. Naast stijlcitaten uit zowat de hele klassieke muziek, van barok tot modernisme, bevatten zijn stukken veel lekker fysieke ritmes uit de jazz en wereldmuziek, en de composities worden verlevendigd door heel wat improvisatie.

Dat Horsthuis geregeld voor theater heeft geschreven, klinkt door in al zijn werk, dat altijd een verhalende, beeldende opbouw heeft. Zo horen we in Der Kübelreiter, geïnspireerd door een verhaal van Kafka, de uitgemergelde ruiter op zijn kolenkit door de lucht vliegen en uiteindelijk wegwaaien naar hoger sferen. En wat vrijdag tijdens een van de veel te zeldzame concerten ook duidelijk werd, is het brede emotionele spectrum dat de groep bestrijkt: veel weemoed, nevelig impressionisme, maar ook vurigheid, een geestige, totaal ontsporende deconstructie van zigeunerclichés, en in Anybody There? uitgelaten vrolijkheid op een bedje van afrobeat.

Wat voor nog meer afwisseling zorgt, is dat de prachtig mengende noten van de acht strijkers doorschoten worden met de metalige klanken uit Wiek Hijmans elektrische gitaar: gemeen priemend, romantisch glijdend of in stuwende ritmepatronen als er in vieren wordt gespeeld.

Alle virtuozen van het gezelschap genieten hoorbaar en zichtbaar, van de mooie melodieën, de speelsheid van de aanpak en de ruimte om te soleren. Het is eigenlijk oneerlijk om bij zoveel kunde en passie individuen eruit te lichten, maar het is duidelijk dat vloeiende, zangerig gefraseerde expressie de violisten Jasper LeClerq en Jeffrey Bruinsma het natuurlijkst afgaan, al getuigt collega Vera van der Bie ook van een rijke fantasie bij het variëren op de thema's. De meest sprekende stem is echter die van het collectief, dat het elastische jargon van Horsthuis spreekt.

undefined