Jan Rap

Ons nieuwbouwhuis, inmiddels toch alweer drie jaar oud, ligt aan een straat waar je niet komt als je er niets te zoeken hebt. Ook daar zijn hoge hekwerken te zien. Gelukkig bleek dat we te snel geoordeeld hadden en dat de hekwerken alleen bestemd waren tegen Jan Rap en zijn maten. Toch wel wat voorbarig, leek ons.

Met veel plezier, energie en een grote zak met geld heb ik onze tuin zelf aangelegd, zonder hekwerken. Natuurlijk deed mijn man op mijn aanwijzingen het zware werk en plantte de bomen. Regelmatig kreeg ik complimentjes van buren dat de tuin zo sfeervol was aangelegd. Dat de kleuren en vormen van de planten zo goed op elkaar waren afgestemd.

Trots liep ik dan ook langs en door onze tuin en keek naar de rode bessen van de hulst die een natuurlijk 'hekwerk' vormen tussen tuin en stoep. Drie skimmia's waren uitgegroeid tot prachtige bollen met een vracht aan bloemen. Niet één heb ik er gebruikt voor de kerstversiering. Wat in de tuin groeit hoort daar te blijven, te groeien, te stralen.

Soms dacht ik met een beetje vrees dat ze vandaag of morgen weleens van eigenaar zouden kunnen veranderen. Zoiets stond al eerder in het plaatselijke krantje vermeld in de rubriek 'Politieberichten Halderberge', maar dat was in een achterliggende straat met doorgaand verkeer. Mijn moeder waarschuwde nog, maar ik vond dat onterechte argwaan tegenover mijn medemens.

Trouwens, welke onverlaat haalt enorme pollen uit een tuin, zonder daarbij geluid te maken? Ik zou het direct horen! Nee, het spook zou onze deur voorbij gaan en als het op zoek was kiezen voor meer handzame plantjes. Naïef zou je kunnen zeggen, maar mijn vertrouwen in de medemens is heel groot. Té groot, is weer eens gebleken.

Vannacht zijn de drie prachtige skimmia's ontvreemd. Pal onder mijn slaapkamerraam heeft Jan Rap mijn tuin verkracht. Grote voetsporen, maat 43 met een gladde zool, een spoor van aarde naar waar zijn auto moet hebben gestaan, heeft hij achtergelaten. Het erge is dat ik zijn auto heb gehoord, maar erop vertrouwde dat het 'goed volk' was.

Ik heb direct de buren gewaarschuwd, bij hen was er niets verdwenen. Ik denk aan de ijzeren hekwerken en zie het nut ervan in, maar ik zou me geboeid en genageld voelen als ik achter tralies moet gaan wonen. Ik ga toch weer skimmia's planten en genieten van mijn mooi aangelegde tuin.