Iran als onmisbare natie

Recent werd bekend dat hij gewei­gerd heeft Israël bommen ter beschikking te stellen voor een luchtaanval op Iran. Zijn door Obama overgenomen Defensieminister Robert Gates wist hem te overtuigen van de catastrofale gevolgen daarvan.

Indispensable nation

Omdat Washington en haar autocratische Arabische bondgenoten de Palestijnen steevast in de kou hebben laten staan, heeft Teheran zich in de Arabische publieke opinie met succes op kunnen werpen als de ware hoeder van de islam. Zoals Henk Müller vandaag in Cicero duidelijk maakt, heeft Iran zo binnen het Midden-Oosten de positie weten te verwerven, die Amerika wereldwijd wordt toegedicht: die van indispen­sable nation - die van onmisbare natie, wier instemming voor de oplossing van regionale conflicten onontkoombaar geworden is.

Onderhandelen met Iran is daarmee onvermijdelijk. Dat is des te meer van belang, omdat in Iran binnenkort presidentsverkie­zingen zijn, en veel Iraniërs over de theocratische koers van Ahmadinejad morren.

Ook al wordt met een eventuele tweede termijn van oud-presi­dent Khatami Iran niet meteen een gezellig land: een gematigder regime is in ieders belang. Als iets de haviken ginds helpt, dan is dat de Ameri­kaanse weigering om diplomatieke betrekkingen aan te knopen. Bij alle interne kritiek zijn de Iraniërs het namelijk over één ding eens: dat hun land einde­lijk als regionale mogendheid erkenning verdient.

Onderhandelen met Hamas

Even onvermijdelijk is onderhandelen met Hamas, zoals ook de Israëli­sche exparlementsvoor­zitter Avraham Burg in dezelfde Cicero-editie verdedigt. Al jaren geleden stelde ik dat voor Israël de keuze was: Vrede nu of Hamas later. Israël bleef blind, en dus werd het Hamas. Inmiddels is de keuze: Hamas nu, of Al-Qaeda later. Nogmaals Burg, nu in de NRC: hoe langer we wachten, hoe groter het risico. Inderdaad heeft Bin Laden zich inmid­dels al aan het publiciteitsfront gemeld.

Daarbij dient nog één ding bedacht te worden: de opkomst van Hamas is door Israël zelf gestimuleerd. Passief, door Abbas niets te bieden, zodat hij elke electorale steun verloor. En actief, doordat Hamas ooit in hoge mate een creatuur was van de Israëlische geheime dienst, waarmee men twintig jaar geleden met verdeel-en-heerspolitiek trachtte de PLO te breken. Net als bij het kolonisten­gezwel kampt ook hier Israël met een eigen Monster van Fran­kenstein.